Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Efekt: Przywołuje dany obiekt
Notatka
Accio — zaklęcie przywołujące różne przedmioty. Było to jedno z najstarszych zaklęć w czarodziejskim świecie.
Historia
Według Mirandy Goshawk najsławniejszym użyciem tego zaklęcia było użycie go przez „Accionitów" i ich lidera Gideona Flatworthy'ego. Człowiek ów zmarł zresztą po tym, jak próbował przywołać farmę wraz ze zwierzętami. Budynki się nie ruszyły, ale Flatworthy został przygnieciony stogami siana i zwierzętami gospodarskimi.
W tradycyjnej baśni Czarodziej i skaczący garnek ze zbioru Baśnie Barda Beedle'a, syn pierwszego właściciela tytułowego garnka przywołał zgubionego osła należącego do jednego z sąsiadów[1].
Ten czar był nauczany na czwartym roku w Hogwarcie na zajęciach zaklęć i uroków, a także był ponownie przerabiany na piątym roku w ramach przygotowań do SUMów. Czar ten znajdował się w Standardowej księdze zaklęć, stopień 4.
W 1994 roku Harry wybrał zaklęcie przywołujące, jako swój sposób na przejście pierwszego zadania Turnieju Trójmagicznego, które polegało na odebraniu smokowi złotego jaja. Harry przywołał z Hogwartu swoją Błyskawicę. W przeddzień turniejowego zadania chłopak ćwiczył owo zaklęcie prawie całą noc wraz z Hermioną w pustej klasie oraz w pokoju wspólnym Gryffindoru, aby tego dnia wykonać je bezbłędnie.
Rzucanie zaklęcia
Aby rzucić zaklęcie, należało wymówić słowo Accio (czyt. Akcjo) oraz nazwę przedmiotu, który chciało się przywołać (przedmiot nie musiał być widoczny). Za pomocą owego zaklęcia nie można było jednak przywołać wszystkiego – np. , które były najprawdopodobniej odpowiednio zabezpieczone innymi czarami.
Jeżeli znana była lokalizacja przedmiotu, to, wskazując na miejsce, gdzie owa rzecz się znajdowała, można było użyć samej formuły Accio, a przedmiot, który został wskazany , trafiał do rąk rzucającego.
Rzucający zaklęcie musiał mieć choć mgliste pojęcie na temat tego, gdzie przywoływany przedmiot się w danym momencie znajdował, a im dalej, tym trudniej daną rzecz było przywołać. Jednakże według odległość nie była nieistotna; liczyło się natomiast skupienie na przywoływanej rzeczy. Nie można było przywołać istot żywych, z wyjątkiem prymitywnych stworzeń np. . Zaklęcie nie powinno być stosowane także na budynkach.
Istniały także przeciwzaklęcia umieszczane na przedmiotach, aby nie mogły zostać przywołane. Większość towarów czarodziejskich sprzedawanych w XX i XXI wieku było właśnie tak zabezpieczone przed kradzieżą, żeby mógł je przywołać tylko prawowity właściciel przedmiotu.
