Eve gelmiştik hemen odama çıktım ve mektubu cantamdan cıkarıp okumaya başladım mektupta ;
Sevgili kızım;
Neden beni bırakıp gittin diye sorucaksın mecbur kaldım. Annin olanlar senin başınada gelir diye korktum. Anneni dusmanlarimiz oldurdu ve senide öldüreceklerini söylediler. Seni kaybetmek istemiyordum bende seni kendimden uzaklastırdım. Ama seni bıraktığım kişi korumamdı. Odanda hergün nöbet tutuyordu. Güvende oldugunu öğrenmek icin her gün mehmeti arıyordum.Bir gün nasık olduysa seni bulmuşlar ve eve saldırmışlar neyseki sen okuldaydın. Yinede seni korumak için ölümü göze alanlar oldu. Bende senden daha da uzaklaştım. Birdaha seni arayamadım. İçim içimi yiyordu ama en iyisi buydu. Cesaretimi toplayıp yanına geldim. Seni çok seviyorum canım kızım. Elveda....
Sevgilerle Baban
Mektubu okurken gözlerim dolmustu. Ama babam bir şey yazmayı unutmustu neden düşmanımız vardı ve neden annem ?
Hem sinirli hemde üzgündüm. Neden beni yanında götürmemişti.Ben bunları düsünürken iceri biri geldi demir gelmisti.
"Kapıyı tıklattım ses gelmeyince bakiyim dedim."dedi
"Ne oldu ?" dedim
"Konuşmamız yarım kalmıştı " dedi.
"Doğru simdi diyebilirsin"dedim.
"Zamanımı bilmiyorum ama seni daha fazla üzmek istemiyorum ben seni cok sevuyorum denizler kadar bulutlar kadar benimle cıkarmısın ?" dedi.
"Biliyomusun üzgün ve sinirliydim ama simdi mutluyum senin sayende evet " dedim.
"Neyin var ?" dedi.
"Mektup..."dedim.
"Anladım. Moralini bozma herşey düzelicek"dedi.
"O adamlar kim neden biz ??"dedim.
"Bilmiyorum. Ama babam bilebilir ona sor istersen ben simdi gidiyim "dedi.
Demir odasına geçti ben de bu sıra düşünmeye başladım...
