One Shot Entered

life changes

May kanya kanya Tayo ng natototonan sa Buhay natin na akala natin Walang nag bago sa atin but dilahat ng pag babago nakikita sa ating physical appearance.

Yong Iba sa ating pag uugali minsan Kong dimo Makita sa pamamagitan non o diman nila Makita yon at Ikaw mismo makaka alam non dahil Wala namang mas nakaka kilala sa sarili mo kondi Ikaw lang.

Sabi nga nila di na di-define  Ang pagiging mature ng Isang tao sa age. And the biggest maturity is when you know how to understand people.

You know what? how you know when you mature? Because of your experiences in life. Life gives us to learn what is the biggest meaning of life.

Minsan sa ating pag kakamali  sa mga naranasan natin sa Buhay don Tayo natututo life is full of adventure.

Pain is part of our lives. Kailangan nating tanggapin na parte ng Buhay Ang mga mapait na nangyari sa atin.

Di natin namamalayan nagiging matatag Tayo dahil sa mga karanasan na ating naranasan at nakayanan. Magiging malakas kalang kapag nalagpasan mo Ang mga nangyari Sayo na iyong kinabagsak.

Yan Ang mga natutunan ko sa aking mga naranasan at Kong Hindi kapa nakaka haon sa kinalalagyan mo manalig kalang at magpaka tatag at sa pag laon ng panahon dimo namamalayan tuluyan kana Palang naka haon sa pag kaka lubog.

________________________

"Ano? Ngayon pa Siya babalik  Kong saan iniwan at di na Siya kailangan ng kabit Niya?" Di Maka paniwalang saad ko ki mama.

"Kong gusto Niya Sana bumalik eh sana dati pa. dati pana kailangan natin Siya. Hindi yong Saka Siya babalik nong  tinapon na Siya ng kabit Niya dahil Wala na itong kwenta sa kanya." Di Maka paniwalang saad kopa.

"At ito ka ma, handang sumalo sa kanya? At pabalikin sa Buhay mo? Sa Buhay natin? dimo ba na aalala na nong nag kasakit ka di manlang Niya naitanong ki ate Kong ano nangyayari Sayo? at Basta Basta kalang Niya dinaanan na parang di kayo mag Kaki lala? Tapos ngayon Wala na sila ng kabit Niya tatanggapin mo Siya?"

"Ma mag karoon kana man kahit konteng pride, yong panahon na umiiyak ka Gabi Gabi at halos dikana Maka tulog kaka isip sa kanya. Yong panahon na Wala Kang ka Alam alam na niluluko kana Pala. yong nag hihintay ka sa pag uwe niya para ipag handa ng luto kahit antok na antok na antok kana. pero still nilalabanan mo Ang antok mo para lang mahintay Siya? Then nadon lang Pala Siya sa kabit Niya? Then namamahinga at dika manlang Niya na iisip." Tuloy tuloy na saad ko habang naka tingin sa mga mata ni mama at ramdam ko Ang sakit na nakikita ko sa mga mata Niya.

"Then ngayon sasabihin mong babalik Siya at tatanggapin mo? Ma... Maawa kana man sa sarili mo?" At nakita ko Ang pag bagsak ng mga luha sa mga mata Niya. At agad ko siyang niyakap at tumulo narin Ang mga luhang kanina kopa pinipigilan.

End of flashback.