Δεν μπορώ μακριά σου.

Κεφάλαιο 1ο

Κάθισα στη θέση μου μέσα στο αεροπλάνο και κοίταξα το παράθυρο που είχα δίπλα μου. Φόρεσα τ' ακουστικά μου παίζοντας διάφορα τραγούδια που μου θύμιζαν τον Νίκο και έκλεισα τα μάτια μου. Σε λίγες ώρες ξεκινάει η καινούρια μου ζωή, χωρίς τον Νίκο όμως..

Ένα ενοχλητικό σκούντημα με κάνει να βγάλω το ένα ακουστικό και να κοιτάξω προς την μεριά που προερχόταν.

"Η θέση αυτή είναι πιασμένη??" λέει μπροστά μου ο Νίκος με αυτό το αστραφτερό χαμόγελο που πάντα με τρέλαινε.

"Τι κάνεις εσύ εδώ??" λέω έκπληκτη κοιτώντας τον.

"Αα τίποτα μωρέ.." λέει χαλαρός και κάθεται τελικά στη δίπλα θέση. "Πάω Θεσσαλονίκη να μείνω με την κοπέλα που αγαπάω.." συνεχίζει κι εγώ παραξενεύομαι. Πότε πρόλαβε να.. Όπα! Δεν εννοεί..?

Χαμογελάω λίγο όπως κι εκείνος. Με αρπάζει απότομα και με φιλάει τόσο έντονα που νομίζω πως δεν έχω άλλο οξυγόνο.

"Σε μισώ.." του ψιθυρίζω γλυκά ενώ έχουμε ενώσει τα μέτωπα μας.

"Κι εγώ σε αγαπάω μωρό μου.." λέει χαμογελαστός με ένα αλαζονικό βλέμμα.

....

"Μα καλά, πως ήξερες για την πτήση μου; Σε ποια θέση..;" Λέω χωρίς να μπορώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Ήμουν τόσο χαρούμενη που είναι εδώ μαζί μου, έπειτα από δύο βδομάδες που κανόνιζα το ταξίδι και δεν ήταν μαζί μου να με φέρνει στα λογικά μου απ' όλες αυτές τις τρελές σκέψεις που είχα για τη νέα αρχή. Μετά από όλο αυτό χαίρομαι που δεν το έβαλε κάτω και δεν παράτησε τη σχέση μας, όπως έκανα εγώ και το έβαλα στα πόδια. Πάντα εκείνος δεν τα παρατούσε.. Εγώ ήμουν αυτή που άλλαζε γνώμες, δεν ήξερα τι ήθελα πραγματικά ή τι μου γινόταν στο κεφάλι μου. Εκείνος ήταν πάντα εδώ να στηρίξει τη σχέση μας, ακόμα και μετά από αυτό το μεγάλο ψέμα που μου είχε πει, εκείνος επέμενε καθημερινά για να τον συχωρήσω. Όλα αυτά τα βράδια με τρέλανε η σκέψη πως εκείνος ήταν διατεθειμένος να παρατήσει τα πάντα και να έρθει μαζί μου κι εγώ δεν ήθελα να φανώ εγωιστικά και αναγκάστηκα να τον χωρίσω... Δεν ήθελα να του στερήσω την ελευθερία του. Είναι αρκετά μεγάλη δέσμευση να μετακομίσει σε άλλη πόλη μαζί μου και παρόλα αυτά είναι έτοιμος να το κάνει..

"Τα είχα κανονίσει όλα με την Έλλη και τη μητέρα σου.. Λες να σε άφηνα τόσο εύκολα να μου ξεφύγεις;" Μου λέει και με φιλάει ξανά. Αχ αυτό το φιλί του, πόσο μου είχε λείψει..