Disabled | Taekook ANGST!

3

Aşk sadece sözden ibaretmiş....bunu çok geç anladım.

(Bende...)

Kafamı arabanın camına dayadım ve taeyi izledim...

Beni kendi elleri ile bakım evine bırakıyordu

Arabayı durdurup indi ve kapımı açıp kucağına aldı

Son kez

Kafamı göğsüne yasladım ve hıçkırdım ağlamaktan kanlanmış gözlerle

"Seni hâlâ seviyorum V....."

V'yi tek ben söylerdim tek bana mühürlemişti bu kelimeyi...

Bana baktı ve tepki vermeden

Kafamı boynuna soktum ve son kez kokusunu içime çektim uzun uzun.

Beni büyük bir odadaki yatağa yatırdı etrafa baktığımda özel hastalar için odalar olduğunu gördüm

Belki beni hâlâ düşünüyor...

Hayır.

O bana acıyordu.

Boynundaki ellerimi daha çok sardım ve ağlamaya başladım

"Özür dilerim i-istediğin kişi olmadığım için"

"Özür dilerim yürüyemediğim için"

Daha çok ağladım ve geri çekilip uzunca baktı karşısındaki küçülmüş hıçkıra hıçkıra ağlayan çocuğa

"Kendine iyi bak."

Demiş ve gitmişti

Daha çok ağladım evdeyken aldığım t-shirtüne sarılıp ağladım

Saatlerce....

Günlerce....

Aylarca....

Ama o asla gelmedi

Bekledim öylece kapıya bakarak.
O asla gelmeyecekti
Gelemezdi.

Bi an düşündüm

Ben gidebilsem

Ona koşsam

İstediği kişi olsam

Hızla doktor düğmesine bastım ve doktor odaya geldi

"Evet jungkook bey sorun ne?"

"Yürümek istiyorum"

"Hemşirelerimizi çağarabilirsiniz onlar gezdirir"

"Hayır kendim yürümek istiyorum"

"Jungkook bey?"

"Fizik tedavi olmak istiyorum"

"İstediğinizi yaparız ama bu tedavi için yüklü miktarda para gerekiyor...."

"Parası neyse vericem lütfen yapın şunu"

"Peki işlemleri başlatıyorum"

"Bundan kimsenin haberi olmasın lütfen"

"Peki"
Diyip odadan çıktı doktor

Ailemden kalan yüklü miktarda para vardı tedavi olmaya yeter ve artardı

Söz verdim kendime yapacaktım bunu

Oha çok kısa oldu