Pamięć

The story

1

Siedziałem przy barze już od godziny, czekając na klientkę. Wczorajsze rozmowa jeszcze żywo przewijała się w mojej pamięci. Krótkie zdania, napięcie w głosie, przerwy, głos zdradzający nadużywanie elektronicznych papierosów z dodatkiem naturalnego dymu. Czułem, że jest to jedna z kobiet, które po kilkunastu latach małżeństwa odkryły, że mąż je zdradza. Życzliwa osoba nie mogła już wytrzymać i przekazała jej swoje obserwacje. Gdzieś w kinie z młodą blondynką. Powtarzające się delegacje mają już oczywiste uzasadnienie. Wizyty w siłowni od marca. A nawet ostatnia duża akcja wymiany garderoby. Typowe.

Zamówiłem 79NP, barman podał mi napełnioną szklankę. Od jakiegoś czasu staram się już mniej pić, ale NP to nie alkohol, prawie mnie nie rusza. Przyglądałem się wijącej w szklance zielonej smużce ekstraktu. Po chwili rozpłynęła się. Sączyłem napój, gdy poczułem z prawej nieruchome spojrzenie. Kobieta. Późna trzydziestka. Zadbana. Odrobine poprawek tu i ówdzie, trwały makijaż, na oko za 1000. Mieniące się neonowe paznokcie, a w ręce e-papieros. Wygaszony, nie mogła się z nim rozstać.

- To pani?

- Tak, wczoraj dzwoniłam. Pewnie nie sprawiłam zbyt dobrego wrażenia.

- Ma pani problem, więc nie wydaje mi się to dziwne.

Opowiedziała mi dokładnie historię, która mi przyszła do głowy podczas rozmowy telefonicznej. Dlaczego to musi być takie tuzinkowe... Życzliwa osoba to jej siostra. Facet nie zawala weekendów, ale czasami nie ma go na noc. Firma komputerowa. Dopinanie projektu. Wdrażanie rozwiązań spełniających wymagania klienta. Bardzo napięte terminy. Przy startupach to oczywiste, ale minęło już 12 lat od założenia firmy i nic się nie zmienia. Jest coraz mniej obecny, nie zwraca na nią uwagi. Zapomniane urodziny, spóźnienia, gorączkowe sprawdzanie czasu podczas rozmów. A wreszcie tydzień temu dwudniowe zniknięcie, zapowiadane zakończenie projektu, ale miał być nieobecny tylko przez jedną noc. W firmie potwierdzili, że pracuje, ale nie może się oderwać od projektu. Kiedy wrócił, spał przez 18 godzin bez przerwy. A w nocy wyrwało mu się kilkakrotnie imię Inia.

Wysłuchałem jej zadawając od czasu do czasu pytania, które mogły rzucić na to zachowanie ewentualne światło, ale nie starałem się za bardzo, gdyż akurat teraz przyda mi się kilka dni pracy. Podałem jej swoje warunki. Jak zwykle płatność za trzy dni z góry, a potem za każdy następny dzień aż do dostarczenia wyników.

Zapytałem na koniec, kto mnie polecił. Jej siostra ma koleżankę, która korzystała z moich usług. Byłem skuteczny. Cóż dobre wieści się rozchodzą. Nie żałuję, że nie mam profilu na fejsbuku, stare sprawdzone sposoby działają.

Zapłaciła, spojrzała na mnie krótko i wyszła zostawiając po sobie nietkniętą filiżankę kawy.

Jest robota.

2

Przyjrzałem się witrynie jej męża. Search4Intelligence.com. Jedna z setek powstałych niedawno firemek, próbujących wycisnąć coś z utrzymującego się jeszcze trendu zaprzęgania sztucznej inteligencji do wszystkiego, co się da. Planowanie spotkań, zakupów, dobieranie ubrań, przygotowywania przyjęć weselnych, projektowania nowych przepisów, wybieranie wycieczek. Wszystko doskonale dostosowane do oczekiwań klienta. Krótki wypad w internet w celu ryserczu i po kilku chwilach, godzinach lub dniach w zależności od złożoności zadania — niepowtarzalna oferta, której nie da się odrzucić. Deep learning i data mining po to, aby odkryć najskrytsze lub po prostu nieuświadomione potrzeby konsumenta. Jego firma akurat oferowała dobra wirtualne — projektowanie idealnych światów. Była w tym najlepsza. Do pewnego stopnia przyczyniał się do tego kontrakt, który Mariusz Parzycki zawarł z Amazonem na priorytetowe usługi przetwarzania w chmurze AI. Amazon po przenalizowaniu dokonań S4I uznał, że wspomaganie tej niewielkiej firmy możliwościami jego sieci neuronowej zwróci się, kiedy tylko zacznie sprzedawać.