..الفصل27
الرعد العاشق
بقلمى:انجى ياسر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انا عرفت اخبار جديده تخص رعد
ليث وهو يدخن: اخلص قول
الشخص: رعد لقه اخته
ليث: يااااه بعد السنين دي كلها لقاها بس ازاى لقاها
الشخص: مراته عرفتها لانها خطيبت ابن عمها والظاهر كدا ان ادم كان عايز ينتقم منها
ليث بتركيز: ينتقم لااا دانت تجيبلى الواد دا حاالا
الشخص حاضر
ــــــــــــــــــــــــــ
تجيبه حالا مش تجيبه بزفه
احمد: ماشى رعد اهدا شويه بلاش توتر
رعد: اهدا ازاى بس يا احمد دا كان كان هيدمرها
احمد: كان يا رعد الحمد لله اننا لحقناه ف الوقت المناسب متقلقش انا هظبطه ونت خليك جنب اختك عشان لما تفوق نبقا كلكو حواليها واستريح شويه احنا بقينا الفجر يبنى
رعد: حاضر
ــــــــــــــــــــــ
احمدبقلق: اى يا الاء ف حاجه ولا اى خير
الاء: احمد اهدا يا حبيبى انا بطمن عليك معرفتش اكلمك ومعرفتش انام غير لما اطمن عليك
احمد بضحك: امم منمتيش يا حببتى لما تكدبى اكدبى بشياكه
الاء: قصدك اى
احمد: قصدى انك كنتى نايمه
الاء بضحك: شكلك فاهم يا نصه بس بجد كنت قلقانه عليك
احمد: ماشى يا حببتى يلا بقا نامى
الاء: احمد رعد عامل اى واخته
احمد: كويسين ابقا اجى اخدك نروح عندهم
الاء: تمام اوى
احمد: ماشى احب
الاء: تصبح ع خير
احمد: تصبحى ف حضنى 😉
ـــــــــــــــــــــــــ
بقا انا رعد الحديدى اللى اول ما حد يسمع اسمى بيعمل الف حساب يجى واحد زيك يخطف اختى لا وكمان عارف انها اختى
ادم وهو ينزف الدماء من فمه: طب منت يا رعد اخدت بنت عمى ونت كنت عارف انى بح وقبل ما ينطقها رعد ضربه: اياااااك تقول كلمه عنها ولا حتى اسمها سامع و اه هى مراته دلوقتى وبعدين يا يا ادم هى مكانتش ليك اصلا هى من حقى انا وبس
ادم: مش هسيبك تتهنى بيها يا رعد
رعد: هنشوف مين اللى مش هيتهنا وهتبقا عبره لاى حد يتجراء ويمس حاجه خاصه بيا
رعد سابه وخرج وجاتله مكالمه
اى يا رعد انت فين انا عندكو
رعد: انا اهو يا حببتى وراكى
انجى قفلت وبصتله: رعد عامل ايه
رعد: وحشتينى
انجى: تصدق ونت كمان يابو الصحاب
رعد: واحد صحبى والله
انجى ضحكت: طب يلا يخويا نشوف اميره
استنووووو
بصو وراهم
رعد: اى يبنى احنا مش ف حضانه
احمد: اى يا رعد مالك يا اخى خليك فرفوش
رعد: وبعدددددين
احمد: شوفتى وبرضو عايزه تكملى معاه
الجميع ضحك وطلعو عند اميره ورعد: اميره عامله ايه دلوقتي
اميره: الحمد لله
رعد: دى انجى مراتى مكتوب كتابنا
انجى: اخبار القمر اى
اميره: بخير
رعد: ودا احمد يا ستى ابن خالتى واخويا ودى مراته مكتوب كتابهم برضو
احمد: اخوكى برضو يا اميره هااا يلا بقا قومى عشان نعمل الفرح
اميره: هههه ماشى يا احمد اماه الفرح
احمد: بعد بعد بكره
الاء: اميره انا الاء
اميره: اهلا يا الاء
اتكلمو واحمد اخد الاء ومشى ورعد وصل انجى ورجع لاميره
رعد: حاسه بايه دلوقتي
اميره: حاسه انى غريبه
رعد حضنها: متقوليش كدا انتى مش غريبه انتى مش عارفه احنا دورنا عليكى قد اى حرفيا كدا احنا مكناش عايشين من غيرك
اميره ببكاء: رعد انت مش عارف انا حصلى اى انا كنت بشوف كوابيس باليل و لما بشوف صورك كنت بشوف صوره سودا قدامى وبابا اخدنى وقرر انه يعرف اهلى وادم ادم دا انا مكنتش عارفه انه هيعمل فيه كدا انا حبيته حبيته يا رعد
رعد بحب اخوى: اهم حاجه انك رجعتى ونا هعوضك عن كل حاجه يا حببتى وادم دا انا مش هسيبه
اميره: رعد بلاش تاذيه
رعد: لسه بتحنيله
اميره: بحبه يا رعد
رعد: كل شى باوانه اه صحيح لسه بتحبى السفر برضو
اميره بضحك: طبعا دى هوايه ي رعد
رعد: ماشى ليكى عندى سفريه يا عيون رعد ماما جتلك
اميره: اه كل شويه بتطلع
رعد: اميره هو انتى ازاى مش نسيانه
اميره: رعد انتو اهلى ونا كنت متعقله بيكو اوى وبعدين انا مش فاكره شكل حد غيرك انت وماما واصحابى اللى كانو ساكنين ف الجهه التانيه انتو شكلكو متغيرش اه 5سنين بس مفيش حاجه اتغيرت حتى جناحى
رعد: كل يوم ممتك كانت تطلع بنفسها توضبها وكان عندنا امل اننا نلاقيكى
اميره: انا مبسوطه جدا انى بقيت وسطيكو
ــــــــــــــــــــــــ
ليث باشا رعد اخد ادم
ليث:من امته يا حسن ونت بتيجى تقولى حاجه انت قصدك فيها انك مش هنقدر
حسن:فعلان مش هقدر دا الاسد من رايك لو قربت هناك هيعمل فيه اى
ليث:انت اتجننت انت لازم تجيبه فاهم
حسن:تمام
ـــــــــــــــــــــــ
انا كلمت رعد عايزه يجى حالا
ياسمين:عايزه ليه
محمود:ادم يا ياسمين مش هنسيبه طبعا
ياسمين :هو غلط جداا يا محمود انت عارف انى بعامله زى ابنى احنا طبعا مش هنسيبه بس لازم يتعاقب ف السجن ع الاقل يتعلم من غلطه
محمود: هى دى المشكله بحد ذاتها
ياسمين بعدم فهم:مشكله اى
محمود:ادم مش ف السجن رعد اخده المخزن عارفه يعنى اى ف المكان دا بالذات مبيبقاش اسمه رعد بيبقا الاسد مستحيل يخلى ادم عايش
ياسمين:انت بتقول اى كلم رعد حالا ادم ابنى
محمود:اهدى كلمته فين بنتك
ياسمين: مستنيه معتز اصله جى ع اساس انه يقدم فرحه
محمود:نحل الموضوع دا الاول حد
بابا حضرتك عايزنى
محمود بجمود: انتى كنتى عارفه ان رعد كان واخد ادم ف المخزن
انجى:بابا انا بصراحه
محمودبصوت عالى:انطقى
انجى بخوف: اه يا بابا كنت عارفه
ياسمين:وسكتى يا بنتى دا مهما كان ابن عمك
محمود:انتى عارفه كويس ان رعد مش هيسيبه ف حاله
انجى:لو سمحتو اسمعونى اكيد رعد مش هيعمله حاجه وغير كدا ادم غلط وغلط اوى كمان دا كان هيدمر البنت
محمود:بعترف انه غلطان بس الشرطه تحاسبه مش رعد انا كلمته وهو جى
انجى:بابا لو سمحت اهدا رعد
محمود بمقاطعه: مش حضرتك اللى هتقولر اعمل اى يلا اتفضلى
ف حاجه يا عمى.....
Anog. بقلمى
