Kiedyś wszystko Ci opowiem

1. Pierwsze spojrzenie ...

- Hej uważaj jak chodzisz – krzyknęłam na chłopaka, który właśnie na mnie wpadł i mnie przewrócił.

- Oj przepraszam księżniczko – zachichotał podle pod nosem.

- Jeżeli to się powtórzy to dostaniesz – z trudem podniosłam się z zimnych płytek i popatrzyłam na szatyna z pod byka.

- Zobaczymy – powiedział odważnie i wgapił się brązowymi ślepiami w moje oczy.

Zadzwonił dzwonek, a ja wykorzystując to kopnęłam go w kostkę, a on się zaśmiał szyderczo i podstawił mi nogę akurat w tym momencie, kiedy miałam wejść do klasy i się wywaliłam ZNOWU przez niego tylko, że tym razem podniósł mnie i powiedział;

- Nie wygrasz ze mną księżniczko. – Uśmiechnął się i poszedł do klasy.

Ach jak ja go nienawidzę. Ciągle mi tylko dowala. Alec to typ chłopaka, który nie gada z byle kim. Taki trochę klasowy bad boy. Czasami mnie irytuje, ale czasami był nawet słodki.

- Clary halo? Gdzie ty marzysz? Już dzwonek był 5 minut temu dostaniesz nieobecność!

Lissa jak zwykle uratowała sytuację i mnie obudziła w porę, bo stałabym tak i marzyła na korytarzu chyba do końca lekcji i to wcale nie jest tak, że myślałam o nim.

Nie mogłam przez całą lekcje się doczekać dzwonka na przerwę, ponieważ będę mogła pogadać z Lissą o wczorajszej imprezie, na której był Alec, aby się zapytać czy już sobie upatrzył kolejną naiwną laskę, która mu uwierzy w to, że on naprawdę chce z nią być. Dziwiłam się, dlaczego laski lecą na takiego zarozumialca jak on.

***

- Dalej się boczysz? – Zapytał swym słynnym sarkastycznym tonem Alec

- Nie, spokojnie przeszło mi wiesz – wywróciłam nerwowo oczami i poszłam do biblioteki wypożyczyć lekturę, bo test był w następnym tygodniu, a on oczywiście polazł za mną.

- Gdzie się tak śpieszysz księżniczko? – Złapał mnie czule za nadgarstek i przyciągnął do siebie.

- Idę do biblioteki matole. Puść mnie! – Zaczynał mnie już naprawdę wkurzać tym mówieniem do mnie księżniczko i ciągłymi czułymi gestami.

- No dobra Clary nie wkurzaj się tak – zaśmiał się głupkowato.

Gdy udało mi się już dotrzeć do tej biblioteki to oczywiście, a jakże by inaczej nie mogłam dosięgnąć książki, bo była na wysokim regale.

- Cholera! – wydarłam się głośno.

On jak zwykle przyglądał się mi i wiedział, że zaraz wybuchnę. Ten drań na to liczył i z szyderczym uśmiechem zapytał;

- Pomóc może?

- Jak możesz to pomóż – powiedziałam zrezygnowana.

- Proszę – uśmiechnął się do mnie tak ciepło i tak ..

Ejjj Clary ty się nie zakochałaś w tym idiocie. To jest nie możliwe po prostu! Nie i koniec, to nie jest zakochanie tylko on tak nigdy się do ciebie nie uśmiechnął.

- To ja lecę na informatykę, zobaczymy się na matmie papa – zabójczo puścił mi oczko i poszedł.

- To papa – momentalnie się zarumieniłam.

*Mamy oddzielnych nauczycieli do informatyki*

***

- Ej Lissa! Pssssyt jesteś tam? – Zapukałam do kabiny, w której zawsze Lissa poprawiała makijaż i włosy.