Kalp pus tutmuş, sisler hep ışık ağrısı
Pus mudur buzulu getiren yoksa Ankara'nın havası mı
İnsanlar dönüyor işte, oralarda el ele
Vurulmuş bedenleri, yatmışlar caddelere
Caddeler kan, caddeler revan, caddeler insan
Korkular çocuk, sevgiler yaşlı, kim bu henüz yolun yarısı*
Çiçeklere bu kuşakları o mu bağladı?
Gitmez hiç renklere oysa gerçeklik rüzgârı
Hayalden mi taşar paletler yoksa yollardan mı
Yollar da hayalse ya, bu hangi gözün sanrısı
Kaç çıkmaz gördü bu eller, tırnakları kirli nasırlı
Hiçbirinden vurulmadı kanatları, fakat kapalı semanın bağrı
Caddeler insan madem, kaldırımlar hangi kapı
Gelen geçen basıyor, gözler öteye yetmiyor
Kaldırımlar güneşli, kaldırımlar yağmurlu, kaldırımlar yaşam yolu
Fakat yatıyor meydanda cadde, göğsü cesetler dolu.
🌙
231221
Cahit Sıtkı Tarancı'nın Otuz Beş Yaş şiirine gönderme*
