Acı Kiraz

"Emin misin? Biliyorsun eline dört yıldır bir kere bile top almadın ve koç olmak mı? Hiç senlik değil biliyorsun değil mi? Yani ben bir 10 yıl daha voleybola hasret dolu bakmaya devam edersin sanıyordum."

"Ha ha ha çok komik. Ayrıca koç olmayı kabul ettiğimi söylemedim, sadece eski bir arkadaşım rica etti ve bakarız dedim."

"Koç olacaksın yani?"

"Hayır dedim sadece bakacağım."

Kyungsoo ikiz kardeşine laf anlatmanın bir işe yaramayacağını anlamıştı. Kendisi hareketlerini ne kadar düşünüyorsa kardeşi de bir o kadar burnunun dikine gidiyordu. Lavanta kokan arabanın içine derin bir nefes salmış ve kapıyı açarak dışarı çıkmıştı.

"Neyse neyse, git de onlara Efsane libero Do Kyungsoo'nun emekli olmadığını göster."

"Chaeyeong ben emekli oldum. Cidden kafan sadece Judo ve dedikodu söz konusu olduğunda çalışıyor."

"Çok konuşma da git artık. İşim gücüm var, öğrencilerim bekliyor. "

"Tamam tamam, dikkatli sür, ayrıca sakatlanma. Ryujin'i okuldan almayı da unutma bizde kalacak bu hafta sonu."

"Tamam anneciğim, öğle yemeğimdeki brokolileri de bitiririm, merak etme."

Kyungsoo kendisine korna çalıp uzaklaşan arabanın arkasından yüzündeki ufak gülümseme ile bakmış, okulun kapısından içeri sakin adımlarla ilerlemeye başlamıştı. Lisedeki sıra arkadaşı aynı zamanda takım arkadaşı Park Chanyeol, son yıllarda çoğu alanda adını duyurmuş olan Daehwa Lisesi'nde müdür olarak çalışıyordu. Lisedeyken onun her zaman antrenör olacağını düşünürdü ancak gelin görün ki 29 gibi genç bir yaşta müdür olmuştu. Chanyeol'ün azmini ve hırsını belki de en iyi kendisi bilirdi ve bu genç sayılabilecek yaşta müdür olmasını hiç yadırgamamıştı. Liseden sonra neler yaptığını, Baekhyun ile işleri ne raddeye kadar ilerlettiğini merak ediyordu. Liseden mezun olalı neredeyse 11 yıl olmuştu ve oldukça az iletişim kurabilmişlerdi. Bir zamanlar en yakın arkadaşı olan adamı görmek için okulun dış merdivenlerini hızlı hızlı çıkıyordu.

Uzaktan bile büyüklüğü belli olan okul binası, yakından daha da büyük görünmüştü gözüne. Son basamağı da çıkınca okulun girişini ve girişte bekleyen arkadaşını daha net görmüştü. Kendisini görmesi ile büyük gülümsemesine eşlik eden hızlı el sallamaları, yüzüne büyük bir gülümseme oturtmuştu. Kendisi de aynı onun gibi hızlıca el sallamış, adımlarını hızlandırmıştı. Hiç vakit kaybetmeden birbirine sarılan ikili yılların özlemini kapatmaya çalışıyordu. Yüzlerindeki büyük gülümsemeleri ile okulun içine girmişti.

"Tanrım hiç değişmemişsin, kaç yıl oldu görüşmeyeli 10 mu?"

"11 yıl oldu Chanyeol-shi. Hâlâ yakışıklısın bakıyorum da."