recommended song for this chapter
bolbbalgan4 -Some
Mr.Loeyနဲ့သူ့ရဲ့Desginerလေးက အင်တာနက်ပေါ် ဂယက်ရိုက်နေရပြီဖြစ်တယ်။
ဝေဖန်မှုပေါင်းစုံ၊
လက်ခံသဘောတူကြသူတွေစသဖြင့် အမျိုးမျိုးသော သုံးသပ်ချက်တွေက ဖျက်ချဖို့တောင်မလွယ်လောက်အောင်ပဲ။
entအနေနဲ့လဲခေါင်းခဲနေရပြီပဲဖြစ်တယ်။
Mr.Loeyတို့အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ Entရဲ့CEOကဖုန်းဆက်လာပြီး mangerကိုကောတော့တယ်။
managerအကိုကMr.Loeyကိုအံတကြိတ်ကြိတ်ကြည့်ပြီး နှုတ်တောင်မတက်တော့ပဲြပန်သွားတော့တာပဲဆယ်ဟွန်းကသိတယ်။
နံပါတ်၁ မင်းသားကြီးကိုနဲနဲလောက်တောင်မထိန်းနိုင်တော့တာ CEOကိုယ်တိုင်လဲသဘောပေါက်သင့်သလောက်ပေါက်ပါတယ်။
....
ဆယ်ဟွန်းက ငိုထားရတဲ့အချိန်ရော လေယာဉ်စီးလာရတာကြောင့်တအားနုံးနေရပြီပဲဖစ်တယ်။
အိမ်တောင်မပြန်နိုင်တော့ပဲMr.Loeyရဲ့အိမ်မှာပဲသောင်တင်နေတော့တာ။
ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာဖြူဖြူထက်ဆယ်ဟွန်းကကျောပိုးအိတ်လေးခေါင်းခုလို့ကွေးနေအောင်အိပ်နေတော့တယ်။
အိမ်ပြန်ချင်ပေမဲ့Mr.Loeyကလိုက်မပို့ရှာတော့ Taxiငှားပြန်ဖို့တောင် လက်မလှုပ်ချင်တော့ဘူး။
Mr.Loeyကအတင်းနှိုးပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်ဖို့ပြောပေမဲ့ဆယ်ဟွန်းကပေတေပြီးမျက်လုံးဖွင့်မကြည်ဘူး။
ဆယ်ဟွန်းက အအိပ်နဲ့ပက်သတ်ရင်ဒီလို
ခေါင်းမာတဲ့ကောင်ကလေးပဲ။
ဆယ်ဟွန်းက ကလေးလေးပဲရှိသေးတာဥစ္စာ။
ကလေးလေးတွေကအများကြီးအိပ်ဖို့လိုတယ်။
အိမ်ရဲ့အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ gymခန်းရှိတယ်။
Mr.Loeyကတော့ မမောမပန်းနိုင်workoutသွားလုပ်တော့တာပဲ။
No.1မင်းသားကြီးဖြစ်လာဖို့တော်တော်လေးပေးဆပ်ရတာပဲ။
******************
" baby "
*ဟက်*
ချန်းယောလ်ကအိပ်နေသူကိုကိုယ့်ဘာသာခေါ်ပြီးမှ ပြုံးမိတယ်။
တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ်ပဲ စောင်ကိုခေါင်းပါလုံအောင်ခြုံပြီးခွေခေါက်အိပ်နေတယ်။
