when I was his

Chapter1

POV: Alyona

I was grade7 nong una kosiyang makita kalilipat kolang ng school non at kaklase kosiya na love at first sight ako sakanyan. yung pati mundo ko huminto sa pag ikot ang mga mata ko siya lamang ang nakikita ang kunot nitong nuo ang pilipino nitong balat at itim na mga matang tila palaging galit ang una kung nasilayan ng araw nayon. tanda kopa nga nung unang dumapo saakin ang singdilim niyang mga mata halus lumabas na ang puso ko sa lakas ng tibuk nito. hangang diko namamalayan pati utak ko pag mamay ari niya nadin .

"Hoy! Alyona!! for sure ang iniisip mo si hutton nanaman."

nanumbalik ako sa kasalukoyan dahil sa best friend kung si alex mendoza na maingay sa harap ko. "Ito naman ayaw nanga saakin ni baby hutton ko pati sa pag daydream ayaw mo ako payagan."mahihimigan ang tampo saaking boses.

mabilis itong umingus saakin "Aba! gaga kanaman kasi mag kakagusto kalang dun pa sa walang gusto sayo. Alam mo sis gising ha. Halus alam ng buong studyante dito sa university natin patay na patay ka kay hutton. iwan koba kasi sayu ang ganda ganda mo kaso ang bobo mo sis literal!."

nasaktan ako sa sinabi ng matalik kung kaibigan dahil totoo kasi lahat ng sinabi niya. Akala siguro ng iba hindi ko sinubukan ibaling sa iba ang nararamdam ko pero ginawa ko naman ngunit wala talaga si hutton lang talaga ang may ari ng puso't isip ko. Hindi ako nakaimik sa  sinabi niya wala kasi ako alam na tamang salita para dipinsahan ang sarili ko.

"ohh ayan na ang hutton mo." nginuso nito ang entrancen ng canteen. Kaya pala umingay kasi andito siya kasama ang mga kaibigan niya. mula sa pwisto namin nakatingin lang ako sakanya hito nanaman ang puso ko nadudurog nanaman sabagay wala namang bago. Kung sino sinong  mga babaeng nakikita kung kasama niya. Ngunit si Cassandra santos unang babaeng umabot ng buwan. Hindi kuna mabilang kung ilang babae na ang dumaan sakanya. Umiwas ako ng tingin ng hindi ko makayanan yung sakit na nararamdaman ko.

tumingin ako sa kaibigan ko at ngumiti naka tingin din siya saakin at alam kung alam niya na pike ang ngiting pinapakita ko sakanya "siya nga pala diba pupunta tayong library? ."

"Ay oonga pala buti pinaalala mo kaluka muntik ko nanaman makalimutan mygodnesss! tumatanda na ang isip ko dahil sayo sis ka stress ka." alam ko na pinapagaan niya lang ang loob ko. Pasalamat talaga ako at meron akung matalik na kaibagang kagaya niya.

tumayo na kami at niligpit ang gamit namin.ramdam ko ang tingin ng mga studyante saamin. mali saakin lang pala.  Pag katapus namin mag ligpit ng gamit namin umalis na kami kahit papalabas ng canteen ramdam ko parin ang tingin ng mga studyante saakin. Sanay na ako sa araw araw banaman nilang gawin kaya sino ang hindi masasanay.

"kaluka talaga kung hindi lang masama pumatay pinag dudukot kuna mga mata nila" tumingin ako sa kaibigan ko ang ngumitin.

"yaan muna sanay nako." naka ngiti ko paring sabi sakanya.

(Author: Hope you like it po.
Support me:',> this is my own story.
thank you for reading my story god bless.)