OEUVRE || 𝐓𝐊 || Complete ||

Oeuvre 02...

"[ජන්කුක්!!!!! එහෙනම් සුභ ගමන්. මං ඉක්මනට ලිපියක් එවන්නම්. මාව බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න]"

ටේහෙයොන්ග් ඔලුවෙ දාගෙන හිටපු තොප්පිය අතට අරන් වැනුවෙ අපි කරත්තයෙන් යද්දියි. මාත් ආපිට තොප්පිය වැනුවෙ ලොකු හිනාවකින් මූන හදාගන්න ගමන්

"[අනිවාර්යයෙන්, ටේහෙයොන්ග්!!! මං ඔයාව බලාපොරොත්තු වෙනව. ගිහින් එන්නං]"

මමත් ටේහෙයොන්ග්ට අනිත් පැත්තට කෑ ගැහුවා. අපි දෙන්නම දෙන්නට දෙන්නා නොපෙනනකන්ම තොප්පි වැනුවා.

හිත ඇතුලෙ පොඩි දුකකුත් ලොකු බලාපොරොත්තුවකුත් මට තිබුන. ටේහෙයොන්ග්ටත් එහෙම වෙන්න ඇති...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

[ _Ci๬ao Mi Amore,_

ඔයාගෙ ලිපිය මට ලැබුන. පුළුවන් ඉක්මනින් එන්න. මං බලං ඉන්නව. දැන් අවුරුදු 8ක්. එදා වගේම මං බලං ඉන්නං. මෙතෙක් ගොඩනගපු හීනයන් හැබෑ කරගන්න පටන් ගන්න අපිට පුළුවන් වෙයි.

හැමදාමත් ආදරෙන්, 

_Ur Mi Amore_ ]

මං අන්තිමට ලැබුන ලිපිය මේ කියවන්නෙ සියවෙනි වාරයට.

අවුරුදු 8ක් ගෙවිල. 1826 සරත් සෘතුව ලබලයි තිබුනෙ. මං අවුරුදු 24ක තරුනයෙක් දැන්.

පෝලන්තෙ ජාතික කෞතුකාගාරයේ ප්‍රධාන පාලක වෙන්න පුළුවන් උනා. මිස්ටර් ඕගිව්ගෙන් ලබාගත්ත හිත් දිනා ගැනීම නිසා අඩු වයසකදි මාට මෙතනට ගෙන්නන්න පුළුවන් උනා...