Hikab ako ng hikab habang nakayuko at hinhintay ang lagi naming super late na professor. Bat ba kasi ang teacher pwedeng malate and estudyante hindi. Anu yun lokohan? Hay kung pwede nga lang wag ng pumasok. Dang! Parang lumulutang lang ang utak ko… hanggang sa lumutang na din pati katawan ko… anu to lumilipad na ko?! Wuuuhhhh ganito pala feeling ang sarap ng lumipad. Kung alam ko lang san pwede magaply gaya ni superman magaaply nalang din ako.. lipad lang ako ng lipad.. hanggang sa parang lumilindol? Habang lumilipad ako? At parang may naririnig ako na tumatawag sakin.
“Ms. Ricarte! Ms. Ricarte!”.papalakas ng papalaks ang sigaw. Slowly I open my eyes and everybody were looking at me including our prof.na sya palang tumatawag sakin. When I realized what was happening and where I am nagmamadali kong sinuot ang eyeglass ko na wala naming grado props lang to maintain my low profile, then seat straight and shout “Present sir!”. Some of my classmates giggle.
“See me after class Ms. Ricarte!” the he started teaching. Aray ku po! Kasalanan ko bang makatulog? Sya tong late tas ako papagalitan nya. Eh kung kaya palit kami, ako teacher sya studyante na naghihintay, tingnan ko lang kung di sya tubuan ng kulaba. Naku talaga oo. Anu nanaman kaya ipapagawa ng panot na to. Pag ako pinaglinis nya ng buong school pati ulo nyang panot papakintabin ko.
After class nagpaiwan ako para makausap si Mr. Seferin, our prof. “Sir? Anything I can do for you?”.
“Ms.Ricarte, you knew well that it’s forbidden to sleep in my class, right?”
“eh… Yes Sir..”.
“Then what’s the meaning of what happened a while ago?”.
“eh Sir napuyat lang po ako, saka tagal nyo Sir dumating ayan tuloy nakatulog ako.”
“So your blaming me Ms. Ricarte?! Make this book report and submit it the day after tomorrow!”
“Sir naman di ko naman kayu bineblame, hehe ang init agad ng ulo nyo, pwede next week Sir?”.
“You want it tomorrow Ms. Ricarte?”.
“No Sir! Sabi ko nga the day after tomorrow ko sya isusubmit.”
“Good.” Then he give me a paper with the title of the book and left the room.
Hay! Kainis tamad nga akong magbasa tapos gusto agad agad ipapasa! Pag minamalas ka nga naman oo! Bitbit ang papel na binigay ni Sir at ang precious drumstick ko lulugo lugo akong pumunta ng library, I’ll just borrow the book sa bahay nalang ako magbabasa. O kaya ipapagawa ko nalang kay Zain, total mahilig naming magbasa ng libro yung bruha nay un, o kaya kay Andrei nalang? Hmmnnn kung sino nalang mahunting ko sa dalawa, kay Kim kasi imposible wala ding hilig sa libro yun. Pag pasok ko sa library, tinanong ko nalang sa librarian saang section ko makikita yung book nay un, tinatamad na kasi kong suyurin ang buong library, sa laki nito baka next week pa ko matapos. Pag katuro nya saang section, nagmamadali na kong pumunta. Using my drumstick I slowly scan the books in the shelves. Nandito ba talaga tong libro na to dito? Libro utang na loob magpakita ka na please. Anung petsa na maghahanap pa ko ng babasa at magbubuod sayo kaya lumitaw ka na please. Anu ba yan bakit wala dito? Sa inis nagmamadali akong umikot papunta sa kabilang section, baka nandun. Upon turning to go to other section, I was bumped to something or someone, mejo malakas ang banggaan namin kaya napaupo ako sa sahig. Dang! Anu to araw ng kamalasan? I was ready to shout to this someone pero nung nakita ko sya, the world stop moving, ang library biglang naglaho. Oh my gulay! San ba nagtago tong gwapong nilalang na to? School mate ba naming sya ? Why I didn’t know his existence? Madalang akong pumuri ng lalaki,di ko na nga matandaan kung kelan ako huling pumuri, but this guy is definitely a hunk! Sa gwapo nya, sya yung tipo ng lalaki ng ipaglalaban mo kahit na bulalakaw pa ang kalaban mo, yung tipong ikakadena at hehelmetan mo na. Omo, I think I’m drooling. Those deep dark eyes with thick eyebrows and eyelashes, matangos na ilong, and thin red lips, oh my gulay ako ba talaga to? Ang landi ko! This can’t be! This is not so me!
But when he looked at me with unconcerned eyes and said “Miss bulag ka ba o sadyang tanga lang? Will you please watch where you going? How I will pick these bunch of books?!”.
Ting!! Anu daw? Pakiulit?! Bulag?Tanga? Ako daw?! Parang gusto kong bumuga ng bulkan! Oo bulkan hindi apoy! Anu nga ulit yung description ko sa impaktong to? Binabawi ko na lahat ng sinabi ko! Kasinungalingan lang lahat ng yun!
“Hoy mister! Magkaliwanagan nga tayo, it’s you who bumped into me not me, and about those books, eh di pulutin mo isa isa! At salamat sa concern ha?! Ang laki mong gentleman! Tsk!” I was about to stand up when I realized something is missing… oh my!! My drumstick!
“Yah right it’s a waste of time para makipag argue sa yo. So anung gusto mo miss pati ikaw pulutin ko dyan?”
“Sandali lang ha mister antipatiko, may hahanapin lang ako mamaya magtutuos tayo.” With a worried look I search on the floor, hinawi ko ang mga librong nagkalat sa sahig. Hawi dito hawi doon, umulan ba ng libro? Peste ang bibigat pa. Sige lang ako sa hanap hanggang sa iangat ko ang pinakamabigat na atang libro sa buong mundo, at dun.. nandun ang hinahanap ko.. ang drumstick ko nagmistulang stick o na hinati hati!Dang!! It’s my life shattered on the floor! No! I’m just dreaming! This is not happening!!!
Tulala akong nakatitig lang sa drumstick ko, di ko alam anung gagawin ko, at di ko alam kung maniniwala ba ko sa nakikita ko. I don’t want to move maybe this is just a bad dream. Maybe this is just a big joke or maybe…oh my! Somebody wake me up please!
“Miss? Tutunganga ka lang ba dyan sa nagkaputol putol na chopstick mo? Will you please move, because your blocking my way.”,irritation was in his voice.
With his words nagising nga ako, saan bang impyerno nanggaling tong hudas na to? Ang sarap ibalik. I looked at him, medyo natigilan sya while looking at me, I don’t know why.
“Okey miss I’m sorry for your chopstick you don’t need to cry. It’s just a chopstick. If you want I can give you, not just one but thousands of it.” Then he walked away carrying those super thick books that crushed my precious drumstick a while ago.
Teka!Anu daw?! Did I hear him right?! How dare him call my drumstick a chopstick?! How dare him! How dare him! I stand up at pinulot ang nagkapira piraso kong drumstick and wipe those tears that I’m unaware rolling down my cheeks. Impakto kang lalake ka, magbabayad ka, milyon milyon ang sisingilin ko sayo! Kung sayo bale wala lang tong nangyaring to pwes sakin hindi magtutuos tayo, kutong lupa ka!
What will I do now? How I will live without my drumstick? Will I ba able to enjoy music without this? Where will I get inspiration upon beating my drum when the only thing he left me was broken already? Mapapatawad nya kaya ko for not be able to keep my promise to protect this drumstick? Dang! I really don’t know what to do! I’m so lost!
Naglakad ako at hinanap ang kinaroroonan ng impaktong lalaking yon, then I saw him seating in that one corner of the library at salamat walang studyante dun, sisimulan ko ng maningil. Unti unti akong lumapit sa kanya and as if he knew somebody is coming he looked at me and as I reached him nagsalita na sya bago pa ko makapagsalita.
***
..sa 8 tao na nagtyagang magbasa nito, alam nyo kung sino kayo.. SALAMAT sa pagtyatyaga ;)
lovelots ;*
carding :)v
