My Stepbrother

83

--

"No no no no this can't be real mom" Nasa entrance palang kami pero ayaw na namin tumuloy ni Sandro

"I can't ma!" I run paalis sa church

Ewan ko kung saan ako pupunta pero hindi kaya nang puso ko na Makita yung anak ko bilang abo imbis na kinakalong ko sya at inaalagaan,nandon sya ngayon bilang abo.

"Love!" He followed me

"I-i can't" Bulong ko habang nakatingin nang straight sa kanya

"We need to face this love I know it's hard to accept but we need to" He wipe my tears like he always do

"How can I live without her?" Nagngangangawa kong tanong

"I will help you we will help each other love" Pinoint out nya naman yung ilong ko

"No!Ayoko Sandro!" Pagpupumiglas ko then he hug me he hug me really tight

"We can do this love" Bulong nya

Paano sya nagiging matatag sa ganitong sitwasyon?Ganon ba ako kalambot para ngumawa nang ganito?

"Are you ok na?" Tanong nya then inayos nya yung hair ko

"I need to face this" Matatag kong sagot tapang tapangan kahit na alam kong hindi ko kaya

"Let's go?" He smiled

Pumasok na kami sa church and durog na durog nako,hindi ko na alam yung gagawin ko umiiyak ako sa harap nang pamilya nang Asawa ko pero wala akong pakialam she's my daughter, she's my life and how can I live when my life is gone?!

"Anak?Anak balik kana kay mama" umiiyak kong pagmamakaawa sa abo nang anak ko

"Love enough please?" Umiiyak si Sandro pero not like how I cry

"Anak ko uwi na tayo" I'm talking to our pic na kalong kalong ko sya while she's smiling

Para akong tanga na umiiyak sa harap nang mga nakikiramay samin,do I deserve this pain?!

"Hannah nak calm down" Mom tried to calm me down pero nag wawala padin ako

"Mama yung anak ko!!!" Tumayo ako para yakapin yung parang vase na pinaglalagyan nya

"She's happy in heaven na with her grandfather" Bulong ni mama habang hinihimas yung likod ko

"P-pwede namang ako nalang ma! Bakit Yung anak ko pa?" Umiiyak kong tanong

Inalalayan nya ako paupo sa harap nang abo ni Sandra

"People come and go anak you need to be strong!" Sambit nya

"Pano?!Sa tuwing naaalala ko na Wala na yung anak ko Lalo akong nanghihina mama!" Humagulgol nanaman ako and they're all looking at me

"Shhhh don't cry na anak" She hug me and I feel how she loves me kayakap ko din sana si Sandra kung hindi ko lang sya pinabayaan

"Mama bakit hindi nalang ako?" Tanong ko sa kanya

"It's all God's plan anak ko" Umiiyak nyang sagot

"A-ako nalang s-sana ma!" Reklamo ko

"How about me love?How can I leave without you?!" Tumingin naman sakin si Sandro while he's crying

"Pero S-sandro--" Hindi na ko nakapag salita nang umiyak sya nang Todo

"D-don't tell me you can leave me like Sandra does?!" Tanong nya naman

"S-sorry" Umiiyak kong sagot

He hug me and we both cry sa harap ni Sandra.Sa loob nang 9months na pinagbubuntis kita anak,madaming bagay Ang nangyari Akala ko safe kana kasi nailabas kita nang buhay pero hinde mas Lalo lang gumulo Ang lahat I'm really sorry anak ko,mama didn't took care of you