Psikopatın Karanlığı

-1-

-X-

Gözlerimi açtığımda burnuma gelen hastahane kokusuyla yüzümü buruşturdum gözlerimi etrafta gezdirdiğimde bir odadaydım ve yanlızdım etrafımda makineler vardı.Kollarım kesiklerle doluydu tek hatırladığım şey umudumun bittiği an,herşeyin son bulduğunu düşündüğüm andı.Odamdaydım aynanın karşısında kendime bakıyordum..sadece bakıyordum.
Tüm hayatımı gözden geçirdiğim de hayatımın sadece olumsuzluktan ibaret olduğunu anladım ben bebekken annem ve babam beni terk etmişlerdi bu yüzden bir yurtta büyüdüm küçüklüğümden beri arkadaşlarım her zaman dışladırdı beni.İçime kapanık bir kızdım ama mutlu sayılırdım burada tâki o güne kadar.

¤¤¤

Bugün doğum günüm 18 yaşıma basıyorum.Şanslıyım ki doğum günüm yaz tatiline denk geliyor böylece tüm arkadaşlarım yanımda olabilir.Küçükken hep dışlanıp eziklenen bir kızdım aslında hala öyleyim ama yurda 2 sene önce gelen İdil adındaki kız ile iyi anlaştım ve şuan en yakın arkadaşlarız..İdil'le bahçede oturup konuşurken yetimhanenin müdürü Sevim Hanım yanıma geldi ve benimle özel olarak konuşmak istedi.İsteğinin üzerine müdür odasına ilerlemeye başladık odaya girdiğimizde içeride bir bayan vede bir adam vardı kadın bana sıcak gülümsemesiyle bakarken adam aksine boş bakışlarla doluydu..müdireye dönüp baktığımda gülümsediğini gördüm ve bana dönüp tam olarak şu cümleleri kurdu "Bu kişiler artık senin yeni ailen Berrecim" müdirenin söylediği şeyle ağızım açık kaldı 'yeni aile' mi? Ama ben daha hazır değildim ki ben kendimi bildim bileli burdayım benim ailem burdaki görevlilerdi,beni hiç sevmeyen arkadaşlarımdı ne olursa olsun ben onları bırakıp gidemezdim bunu istesemde yapamazdım.Koşar adımlarla odadan çıktım nereye gideceğim hakkında bir bilgim yoktu sadece koşuyordum..nefesim kesilene kadar koştum ve en sonunda lavaboya girdim aynada kendime baktığımda perişan bir halde olduğumu gördüm müdirenin söylediği o kelime beynimde dönüp duruyodu 'Yeni Aile' yeni bir aile ne demekti? Yeni bir düzenmi? Seni bir hiçlikten kurtarıcak sıcak bi yuvanın olmasımı? Ne demekti? Bence insan ne kadar yeni bir yaşam kursada eskilerinden kaçamazdı yaşadıkların ve yaptıkların doğruda olsa yanlışta olsa peşini bırakmaz senin,aslında insanın kaçmak istedikleri bu yaşantılar onların kişiliğini gösterir ne kadar zor şeyler yaşadıysa o kadar güçlüdür mesela...
..Aynada kendime bakarken kapının açıldığını fark ettim kim olduğuna baktığımda yurdun hizmetlisi Hasret teyzeyi gördüm.Ağladığımı fark edince koşarak yanıma geldi "Berrecim iyimisin?" diyerek soru yönelttiğinde cevap vermek dahi istememiştim.Hasret teyze gözleriyle beni baştan aşağı hızlıca süzdükten sonra tek bir kelime dahi etmeden sarıldı.O kadar sevgi doluydu ki bu beni yavaş yavaş rahatlatmaya başladı..kendime geldiğimde yüzümü yıkamama yardım etti.İşimi bitirdikten sonra bana eşlik ederek odama kadar geldi.İçeriye girdiğimde Hasret teyzenin de arkamdan geldiğini ayak seslerinden anladım.Yatağıma oturduğum da o da yanıma oturarak huzur veren sesiyle konuşmaya başladı. "Canım benim ağlama artık konu herneyse illâki bir çözüm yolu bulunur" diyerek sırtımı sıvazladı bende samimiyeti karşısında kollarımı Hasret teyzenin beline sararak karşılık verdim..Dediğim gibi burdaki herkesi çok seviyorum.Bu insanları bırakıp nasıl giderim? Benim burdan ayrılmam nefes almadan yaşamak kadar imkansız.Ben bu yurda bu insanlara o kadar bağımlıydım ki eğer ayrılırsam bitkisel hayatta yatan bir hastadan farkım kalmaz sözde nefes alırım ama kalbim atmaz,yaşayan ölü gibi olurum adeta. Belki bir çoğu çocuk yurttan ayrılmak için can atar ama ben onlardan değilim işte benim bu yurdun her köşesinde bırakıp gidemeyecegim anılarım var gerek mutlu olduğum gerek mutsuz olduğum.Ben burda ilklerimi yaşadım ilk adımımı bu koridorlarda attım,ilk dizlerimi kanatıp yaralanmalarımı bu bahçede yaşadım,paylaşmayı öğrendim burda,hayatı öğrendim.Yaşadıklarımı düşündükçe gözlerim dolmaya başladı,gözlerimin dolduğunu gören Hasret teyze daha sıkı sarıldı ve saçlarımdan öptü.Daha fazla dayanamayıp göz yaşlarım özgürlüğünü ilan etmiş bir şekilde yeniden yanaklarımdan süzülmeye başladı.İstemesemde ağzımdan hıçkırıklarım firar etmesine engel olamadım.Hasret teyze benim bu halime dayanamamış olucak ki beni ağır hareketlerle kendinden ayırıp ayağı kalktı "Ben gidiyim müdür hanımı çağırıyım belki onunla konuşmak istersin bildiğim kadarıyla yurtta en iyi anlaştığın kişilerden biri" dedi ve ben daha tek bir kelime edemeden odadan çıktı.Ama ben o kadınla görüşmek istemiyodum,eminim ki beni o aileye vermek için ikna edicekti bunun olmasına izin veremezdim.Aniden yataktan kalkarak hızlı adımlarla ilerlemeye başladım tam bahçeye çıkıcaktım ki önüme birinin çıkmasıyla geriye doğru sendelendim...