"Κάθε βράδυ με επισκέπτεται, αλλά σήμερα άργησε αρκετά"
Ξεκίνησα να περπατάω. Τα μικρά κύματα της θάλασσας χάιδευαν τα πόδια μου. Ο ουρανός ήταν υπέροχος δίχως τα φώτα των ανθρώπων να τον καλύπτουν. Είδα για πρώτη φορά αστέρια, πολλά αστέρια, άλλα πιο φωτεινά και κάποια πιο <<γερασμένα>>, προσπαθούσαν να με εντυπωσιάσουν με το ελάχιστο φως πους τους είχε απομείνει. Τα είχαν καταφέρει, γιατί είχαν προσπαθήσει !
? "Σε ξανα βλέπω λοιπον"
Γύρισα απότομα για να τον προλάβω.
Μάταιος κόπος.
Πόσο θα ήθελα, έστω και για λιγα δευτερόλεπτα να αντικρίσω το πρόσωπό του.
Ειναι περίεργο, που μόνο την φωνή του αναγνωρίζω.
"Σε παρακαλώ, μην κρύβεσαι, θέλω σε να δω"
? "Δεν γίνετε αυτό"
Αναστέναξα.
? "Άσε με να σου κλείσω τα μάτια, έτσι θα μπορείς να με νιώθεις κοντά σου"
Ένα μεταξωτό ύφασμα κάλυψε τα μάτια μου.
"Είσαι τόσο καλός, μα κρύβεις πολλά μυστικά. Ίσως, δεν θα έπρεπε να σε εμπιστεύομαι"
? "Είναι ένα απλό όνειρο, εξάλου δεν σε έχω βλάψει ποτε μικρή μου φίλη"
"Θα ήμασταν φίλοι, αν γνώριζα ποιός είσαι πραγματικά, τώρα απλά βλέπω... μια σκιά"
? "Τόσο πολυ μετράει το πως δείχνω εξωτερικά, οι συζητήσεις μας δεν σου αρκούν. 'Εχουμε πολλα κοινά που μας ενώνουν, πιστέυεις πως με το να σου φαναιρωθώ θα ισχυροποιηθεί ο δεσμός μας"
Ένιωσα να πλησιάζει το πρόσωπό μου, δεν ήξερα τι προσπαθεί να κάνει. Το σώμα μου άρχισε να τρέμει.
"Μην μου κάνεις κακό"
Τότε ένιωσα έναν μεγάλο πόνο στην πλάτη.
? "ERENAAAA"
Το ύφασμα έπεσε απο τα μάτια μου και για 6 δευτερόλεπτα κατάφερα να δω ελάχιστα την ομορφία που τοσο καιρό μου έκρυβε.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
? "Όχι μην με κοιτας"
Μου είπε με δάκρυα στα μάτια.
Γύρισα το κεφάλι μου για να δω τι προκαλούσε τον πόνο στην πλάτη μου.
Ένα βέλος.
Είχε έρθει από την απέναντι όχθη, όπου στεκόταν μια κοπέλα με ξανθά μαλια, αρκετά όμορφη αλλα το ύφος της ήταν απειλητικό.
? "Αντείο μικρ-..."
Δεν πρόλαβα να τον κοιτάξω ξανά, όλα μάυρισαν.
"Erena? ERENAA? Ξύπνα πρέπει να ετοιμαστείς σε 2 ώρες φέυγουμε"
Είχα ξεχάσει πως σήμερα θα επισκεπτόμασταν το όμορφο Παρίσι για να παρεβρεθούμε στον γάμο της ξαδέρφης μου.
Άρχισα να τακτοποιώ τα πράγματα μου και τότε θυμήθηκα το <<αντείο>> που άκουσα πριν ξυπνήσω από τον... ούτε το όνομα του δεν ξέρω και το πρόσωπό του, και αυτό το ξέχασα. Δεν πειράζει έτσι και αλλιώς σήμερα το βράδυ θα τον ξανα δω.
Είπα ενω ενα μικρο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.
Η ώρα είχε πάει 6 και ήμασταν έτοιμη να φύγουμε, όμως με έπιασε ένας πόνος στην πλάτη. Δεν το πιστεύω είναι ο ίδιος με το όνειρο.
Το έκρυψα δεν ήθελα να χαλάσω την όμορφη οικογενειακη μας στιγμή, εξάλου αν τους έλεγα την αλήθεια σίγουρα θα γελούσαν μαζί μου.
Όσο για εκείνο το αγόρι, είμαι σίγουρη πως θα το ξανα δω ή μάλλον όχι, θα το αισθανθώ κοντά μου...
