Hoe het begon // bankzitters fanfiction

Deel 5

Pov noortje :

na het bezoekuur werd ik weer naar m'n cel gebracht door de agent. Ik wist niet goed wat ik moest doen dus besloot met een steentje te tekenen op de muur, ik maakte een roos en een maan en besloot ook nog een gezicht te maken. Ik wist niet zo goed wie maar op de een of andere manier leek ie heel erg op.. Matthy? ik keek vanaf een afstandje en zag hem er meteen in. Zou dit iets betekenen? Ik kraste z'n hoofd door zodat niemand zou kunnnen zien dat hij dit was. Na een uurtje of 2 kwam agent Verhulst binnen en nam me mee naar een kamertje en vertelde dat er omstanders waren gekomen die tegenbewijs hadden. Ik schrok, zou Matthy dit zijn geweest? Ik probeerde kalm te reageren en zei dat ik er blij mee was. 'We gaan we meteen mee aan de slag en als dit waar is ben je binnenkort weer vrij' vertelde agent Verhulst met een vrolijke stem en bracht me terug naar m'n cel.
De dagen duurde zo lang en in de bezoekuren kwamen alleen nog maar m'n ouders. Ik vroeg me af waar Sharon was en waar ze mee bezig was en waarom Matthy niks meer liet horen. Na 5 dagen kwamen agent Verhulst, Mike en Remco allemaal mn cel in ik schrok me kapot, de laatste keer dat ze met z'n 3e waren was toen Matthy vrij kwam. Zou dat betekenen dat ik vrij kom? Ik liep met ze mee en we gingen weer een kamertje in. Agent van den blok stond in de kamer samen met m'n ouders. Ik ging zitten op een stoel en ze vertelde dat ze al het tegenbewijs hebben nagelopen en ik niet schuldig was, jammer genoeg wilde ze niet vertellen wie wel...

ik liep samen met m'n ouders het politiebureau uit en zwaaide blij naar de receptioniste, toen ik naar buiten liep zag ik de vrienden waar Daan altijd mee stond naar binnen komen, geboeid. Zouden die het gedaan hebben? Er ging van alles door m'n hoofd maar ik liet t gaan, ik was vrij en ging met m'n ouders mee naar huis.

TIMESKIP

10/05/2021
(Noortje is inmiddels 24 en matt ook)
Leeftijden zijn niet realistisch trwnss xxx

Het is 07:00 en ik word wakker van mijn wekker. Ik klik hem uit en sta op. Ik heb er altijd al moeite mee gehad om vroeg op te staan. Ik loop naar de douche toe en zet hem aan. Na een tijdje stap ik de douche uit en kijk op mijn telefoon! Shit 07:20!! Ik moet opschieten. Sinds kort heb ik een baantje als cassiére achter de kassa van de kantine van het bejaardenhuis in mijn stad : Rotterdam.  Ik vind het totaal geen leuk werk maar ik moet het doen om mijn huur te kunnen betalen. Om 7:30 pak ik snel een eierkoek en sprint de deur uit naar mijn auto.

Eenmaal aangekomen bij het bejaardenhuis doe ik mijn werkkleding aan en ga achter de kassa staan. Om 13.00 is het altijd tijd voor de bingo. Ik heb ook pauze rond die tijd dus vind het leuk om even een kijkje te nemen. Als ik de grote zaal binnenloop zie ik eigenlijk alleen maar bejaarden. Sommige hebben hun kleinkinderen of kinderen naast hun. Bij een valt iemand me op. Een jongen blond haar blauwe ogen. Ik herken hem ergens van maar ik heb geen idee meer waarvan. Ik loop richting de tafel waar hij zit toe. Hij kijkt me vol in me ogen aan. Het lijkt een eeuwigheid te duren. Herkende hij mij ook?

Ik liet het even voor wat het was en ging zitten naast Betty, een lieve bejaarde vrouw die niet vaak bezoek kreeg, ik mocht haar heel erg , want ze was altijd van de grapjes en haalde ze bij iedereen uit. Ik keek vaak achterom om te kijken of ik het goed had gezien, ik was gestaard op een begeven moment en Betty merkte het en riep 'BINGO' ik schrok en keek verschrikt om. Betty liep met haar rollator naar voren en liet haar kaart zien. Ze had helemaal geen bingo maar, deed het puur om mij te laten schrikken. Al voordat de kaart nagekeken was begon ze met zingen, iedereen deed mee en er ontstond een leuke sfeer. Na een halfuurtje zitten tussen de bejaarden en omkijken naar de jongen was het afgelopen en liep ik de zaal uit. Ik werd tegengehouden door de jongen waar ik steeds naar keek. Ik keek diep in z'n ogen en ik herkende hem. 'hallo, ik ben Matthy' zei de jongen en toen viel het kwartje. 'Matthy?' Vroeg ik snel. 'Ja en jij bent?' zei hij terwijl hij naar m'n naambordje keek. Ik stond stokstijf stil en zei niks. 'Noortje' zei Matthy nadat ik geen antwoord gaf en hij m'n bordje gelezen had. 'Ja sorry klopt, hai ik ben Noortje' zei ik maar om het weeer goed te praten. Ongelooflijk hoe kon hij me niet herkennen? 'Grappig ik ken nog een Noortje maar, dat is al heel lang geleden' zei hij als grap. 'wacht even' riep ik snel voor ik me kon bedenken wat ik deed. 'Als ik mag vragen waar ken je haar van?' zei ik vlug. 'nou niet echt via een manier waar ik trots op ben' zei hij.  'Ik ken ook een matthy van lang geleden' zei ik om maar mezelf te redden, ookal voelde het al verloren. 'Noortje?' vroeg hij bedenkelijk. 'Ik zie t nu pas nu ik in je mooie groene ogen kijk' zei hij lief. Ik voelde me raar het was al zolang geleden en nogsteeds dacht ik aan hem. 'Matthy, ik moet het vragen heb jij ervoor gezorgd dat ik vrij kwam?' zei ik snel

Oeeee ze hebben elkaar weer ontmoet!! Gaan ze elkaar beter leren kennen ? En hoe gaat dat dan zijn met de andere bankzitters?? Hihihihi xx