CAN KIRIKLARI

Giriş

"Can kırıklarınız yeniden doğuşunuz olacak..."

Kalbimizde hasarlar oluştu. En büyük hasarı sevdiklerimiz veriyordu. Güven kolay kazanılmıyordu ama çabucak kaybediliyordu.

Affetmek büyüklüktür derler ama herkesi affetmek de büyüklük değildi. Kırıklarım vardı ve bunlar cam kırığı gibi batıyordu. Her geçen gün kalbimin en derinine batsa bile yüzleşecektim.

Kırıklarıma rağmen yeniden doğacaktım. Acı ve hüzün olsa bile...

Benim can kırıklarım var...

"Bu hayatta herkesin geçmişinde yaşadığı pek çok şey var. Yıllar geçtikçe bu olanlar artık öyle bir hale gelir ki artık bunlar içinizde kırık bir cana dönüşür. Can kırıkları diyorum ben ona..."

"Bu hayatta yaptığınız hatalar size bir şeyler öğretir. Hatalardan ders çıkarmak sağlar aslında her şeyi..."

Acı basit bir duygu değildi. Kimse sizi anlayamazdı ve anlamayacaklardı. Biliyorum çünkü kimse beni anlamadı.

Bedenim ruhuma yabancıydı. Herkes gibi...

Anlamak zordu ama anlatmak daha da zordu.
İçimdeki o çocuk beni affetmeyecekti biliyordum. Bunca şeye rağmen ona bakmadığım için. Hatamı bildiğim için kendimi affettirmekten vazgeçtim.

Can kırıklarımız ile güçlüyüz ve yeniden doğacağız.

Acı çeksek veya üzülsek bile...