Senin duymadığın sesler duyuyorum.
Görmediğin yüzler var etrafımda.
Bilmediğin kışlar sokuluyor,
Ruhumun açlığına.
Beni hatırlatmaya çalışıyorlar sanki,
Acılar içinde kıvranan mecruh ayaza.
Yıkmak istedikleri de doğru belki,
İçine hapsolunan, yüksekliği şaibeli kalın duvarları.
Hangi yokluğun tarifi yapılır,
Elden düşme anılarla.
Hangi sabrın sonu sınanır?
Sen yine beni baş başa bırak.
Dinlendiren de kendisi,
Dağlayan da kalbimi,
Duymadığın seslerin şarkısı...
Silen de yaşları,
Sunan da eğilip gizli gizli ve derin,
Görmediğin yüzlerin saygısı...
Ilık, yeşil, taze baharlar olacaktır,
Bilmediğin kışların arkası...
