GÜNEŞİN İSMİ

1. Bölüm

 

Elif Gecgin'in anlatımıyla..

"Ya Elif bırak çantamı valla almadım!" İrem'in söylediklerini duymazlıktan gelerek çantasını çekiştirmeye devam ettim tabi ki bunu aptal gibi boş yere yapmıyordum, bir nedeni vardı; uzun süredir sosyal medyadan konuştuğum çocuk ile mesajlarımı ss alıp kendi telefonuna atmıştı ve bu beni tabi ki kızdırmıştı!

"Bak birde suçu yokmuş gibi davranıyor!" Diyerek karşı geldim, çantasını birden çektim ve ikimizin de istemediği bir şey oldu; çanta yırtıldı..

"AĞĞĞ!" İrem'in bağırmasıyla irkilip kafamı gerçekten kötü hal almış çantasından çekip onun gözleriyle buluşturdum, keşke buluşturmasaydım gözündeki kızgınlığı görebiliyordum her an avına saldıracak bir aslan gibi duruyordu.

"B-bak İrem valla isteyerek olmadı.." Sona doğru sesimin azalması ile gerçekten korktuğum anlaşılıyordu çaktırmadan eğilip çantasını toplıcaktım ki bir el görmemle duraksadım. Kafamı sağa doğru çevirdiğimde kitapları toplayan 'ultra yakışıklı' erkek ile ksrşılaştım, şaşkınlığımı gizleyemeyerek kaşlarımı çattım İrem'e baktığımda ise oda aynı şaşkınlık ile yanımda ki 'ultra yakışıklı' çocuğa bakıyordu.

"Sen kimsin?" İrem'in sorusuna kstılarak başımı salladım ve çocuğa baktım.

"Ben Emir." Adının Emir olduğunu öğrendiğim çocuk İrem'e bakarak söylemişti ve gözlerinde farklı şeyler vardı daha önce görüşmediklerine emindim İrem kim olduğunu sordu Elif!

"Teşekkürler." Diyerek elindeki kitapları aldım çünkü İrem'in almaya niyeti yoktu Emir'le bakışmakla meşguldü.
İrem kafasını oynatmayı akıl ederek bana baktığında gözleriyle kalkmamı işaret etti ve anında kalktım elimden kitapları sertçe çekmesiyle afalladım, cidden karşımızda biri varken trip mi atıcaktı?

"Hey, İrem beklesene!" İrem hızlıca yürümeye başladığında arkasından koşmak zorunda kaldım arkadan ise Emir'in hafif gülme sesi kulaklarımı bulmuştu.

"Gelme arkamdan Elif! Çok sinirliyim!" Arkasına dönerek kurduğu cümleye karşı dudaklarımı istemsizce öne doğru ittim.

"Ya isteyerek olmadı gerçekten özür dilerim, trip mi atıcaksın cidden?" Diyerek yavru kedi bakışlarımı ona yolladım.

"Bakma öyle.." Sesinin tonu ile dayanamadığını anladım ve gülümseyerek boynuna atladım hiç yadırgamadan sarıldığında içim sısacık olmuştu, biz böyleydik işte.

☀️

"O'nu tanımıyordun değil mi?" İrem sorum karşısında ilk önce afalladı sonra ne sorduğumu anlamış gibi kafasını salladı.

"Hayır, tanımıyorum ilk defa gördüm." O'na tabi ki inanıyordum anladım anlamında kafamı salladıktan sonra derse geri döndük. Tam 24 dakika sonra zil çalmıştı ve geriye 3 ders kalmıştı. Arkamızdan Yağmur ve Poyraz'ın dürtmesiyle o yöne döndük.

"Bahçede gördük sizi o çocuk kimdi hem İrem'e bakışlarıda hiç normal değildi, önceden birbirinizi tanıyor muydunuz?" Yağmur'un ve Poyraz'ın meraklı gözlerine İrem bıkmış bir şekilde başını salladı.