NO LIMITS

2. Bölüm

Akşam eve döndüğüm de kendimi çok yalnız hissettim. İçimde küçük ama yaraları büyük bi yara. Kendimi yatağa attım kulaklığı taktım ve yorganı üstüme çektim. Cem adrian dinlerim. Çok severim hatta. Ağlamak için değil mutlu olduğum zaman bile.
cem adrian: nereye gidiyorsun
Çok severim bu şarkıyı. Cem adrian büyüsüyle başka diyarlara götürür beni bu şarkıyla. Ağlamamak için çırpınırsın, çok özlersin, içini dökmek istersin. İşte o anda yalnız olduğunu anlarsın. Sevdiğin çocuğun gözlerinin önünde başka bi kızla. Benimse yapabilecegim tek şey caresizce izlemek. Cem adrian'ın her şarkısında beni etkileyen bir sözü var sizin için saçma olabilir ama benim için o kadar çok anlamı var ki "çocuk bu kez ağlama bu kez git!!"

"Yüzünde korkularla içinde çığlıklarla, kalbinde simsiyahlarla nereye gidiyorsun?"

"Giderken terk ederken bir piç gibi bırak yalnızlığını"

Tabikide tahmin ettiğiniz gibi belki çoğunuz bilmez ama ben "kayıp çocuk" yani Cem adrian hayranlarından. Cem adrian'ı ilk Çise ablamdan duydum. İlk başlarda o kadar çok dinlemiyodum fakat ablamla İzmir'e konserine gittiğimde büyülenmiş gibiydim. Gözlerimi pörtletmiş bi şekilde dinlemiştim. O günden sonra gecem gündüzüm Cem Adrian olmuştu. Bu gecede yalnızlığa bürünmüştüm. Bazen gerçekten ağlarken sesin çıkmasın diye tuttuğun nefeste boğulup ölmek istersin. O anlardan birini yaşıyorum şimdi. Fakat hissettiğim acı sadece aşk acısından ibaret değil. Herşeyi tekrardan gözden geçiriyorum. Ailem. Aile. Biz aslında 5 kişilik bi çekirdek aileydik. Babam Hasan, annem Melek, ve ablalarım Demet ve Çise. Demet ablam benden 7 yaş büyük aramızda gerçekten baya yaş farkı var Demet ablamla anlaşamadığız konulardan birincisi: Onunla tarzımız pek uyuşmaz. O pop dinler bense daha çok rock ve alternatif-rock. İkicisi ise: Aramızda çok yaş farkı olduğu için bana çocukmuşum gibi davranmas. Çise ablamla ise anlaşamadığımız pek bi konu yok tarzlarımız aynıdır dediğim gibi o da Cem Adrin delisidir. Annem dünyanın en güzel, en anlayışlı, en fedakâr, en iyi annesidir. Annem benim herşeyimdir. Annem yanımda olmasa, annem olmasa beni öldü bilin :b. Babam ise normal bi baba. Sadece baba. 5 veya 5.5 yıl önce annem ve babam ayrıldılar. Tam konunun içine girmek istemiyorum. Sadece ayrılar. Aslında ilk ayrıldıkları zamanlar neden ayrılıyorlar diye düşünüyodum. Fakat yıllar geçtikçe düşündükçe içimden iyiki ayrılmışlar diyorum. Böyle ışte benim bütün geçmişim bunlarda ibaret. Daha anlatmadığım o kadar çok şey var ki. Sizide pek sıkmak istemem bazen böyle efkanlanıyorum sjsjs okuduğunuz için teşekkürler öpüldünüz :**
Yorumlarınızı eksik etmeyin beybiler :**