yanlızlığımın içindeki sen

2.Bölüm

Bir süre yanlız kaldıktan sonra
Artık gerçeklerle yüzleşme vaktim gelmişti Berke'nin aramasıyla kısık
Sesimle telefonu açtım
-alo
-Nehir nerdesin sen
-bilmiyorum
-nasıl bilmiyorum , Aslı ,Atlas ve ben hepimiz seni çok merak ettik Nehir
Neden haber vermeden gittin
-iyi değildim
-konum at hemen geliyoruz oraya
-Gerek yok gelmeyin lütfen
-Nehir delirtme beni
Tamam yanlız gelicem
zaten seninle konuşmam gereken birşey var
Çaresizdim gerçeklerle yüzleşmem geriyordu
bu nedenle kabul ettim
Titreyen sesimle
-peki tamam atıyorum

Telefonu suratıma kapatmıştı
kesin Emre herşeyi anlatmış bana da neden yalan söylediğimi sorgulamaya geliyordu kendimi o kadar kötü hissediyordumki titreyen ellerimle Berke' ye konum attım
Kısa bir süre sonra yanıma geldi

Boş sokakta bir bankta oturuyordum

-Bana yaklaştı sorun nedir Nehir neden gittin?

Susmayı tercih ettim
Yanıma yaklaştı , oturdu , ellerimi tuttu ve gözlerime baktı
-Nehir lütfen cevap ver neden gittin
-çaresizdim Berke
-nasıl yani bilmece gibi konuşma Nehir açık ol!
- Sen benimle birşey konuşacaktın onu konuşalım sonra büyük ihtimalle anlarsın zaten
-benim konuşacağım konu ile senin gitmenin ne alakası varki sen benim ne konuşacağımı nereden biliyorsun
- Berke lütfen zorlama sadece senden tek isteğim ne konuşacaksan konuş benimle
- peki senin dediğin olsun

O an o kadar benimle konuşmasını istiyordumki
Gerçeklerle yüzleşip bi an önce bu çilenin bitmesini istiyordum

Berke boğazını temizledi.
Masum yeşil gözleri ile bana bakıp ellerimi tuttu
- aslında şuan doğru zaman mı hiçbir fikrim yok erken veya geç onu da bilmiyorum ama artık içime atamıyorum Nehir
biliyorum seni sevdiğimi yıllar öncesinden biliyordun şuan hâlâ seviyorum Nehir
ben seni sevmekten asla vazgeçmedim , vazgeçemedim
Biliyorum garip gelicek 2,3 gün öncesine kadar herşeye arkadaş olarak dedin şimdi niye böyle diyorsun diyebilirsin
Haklısın ama ben dayanamıyorum artık
Yıllardır acı çekiyorum
Senin beni istemeyeceğini düşünüp hiç çıkmadım karşına ama o gün sana mesaj attığım gün cesaretlendiğim gündü
Derin bir nefes aldı ve devam etti
Nehir bana azıcıkda olsa birşey hissediyorsan yani şansım varsa hayatında olmak istiyorum fakat yoksa..
Parmağımla dudaklarına dokunarak onu susturdum
-Berke
Kulağına yaklaşıp bende seni seviyorum dedim
İste kalbimin sesini duyduğum an ellerimin tirrediği sesimin titrediği ve en mutlu olduğum an o andı

O an şok olmuştu
Gülümsedim
Sıkı bir şekilde kollarımı boynuna doladım
Sarılmama karşılık verdi kollarını belime doladı
Bir süre o şekilde kaldık
Ben kollarımı boynundan çekince Berke de kollarını belimden çekti

Bir süre sadece bakıştık
Berke
-Nehir benim olurmusun?
dedi
Bende kısık sesle evet dedim
Berke yanağıma öpücük kondurdu.
Şevkat ve aşkla bana baktı gülümseyerek birbirimize bakıyorduk ,
son dediği cümleye kadar gülümsüyordum o son cümleyi dedikten sonra yüzüme büyük bi mutsuzluk ve gerginlik oturdu

Dediği son cümle
"Neden kafe yi terk ettin "
O an ne diyeceğimi bilemedim
Berke'nin konuşacağı konu kafeyi terk etmemin sebebi sanmıştım şimdi ne diyebilirdimki doğru söylesem neden soracak güvenini kırmış olucam
Bu nedenle doğru söyleme şıkkını elemiştim
Geriye pembe yalan kalıyordu

-şey ben kendimi çok kötü hissettim son senemizdeyiz mağlum az kaldı sınav stresi felan şu sıralar böyleyim birde midem bulandı seninde ablanın doğum günü olduğu için haber verip endişelendirmek istemedim biraz yanlız kalsam hava alsam geri gelicektim bu olay beni
Rahatlatır sandım