დღეს უბრალოდ ლაპარაკი მინდოდა ერთი პატარა ლაპარაკი თუნდაც რამე თემაზე.შუშუისნამფშხვნების ძალიან შემეშინდა თვალწინ 2018 წლის აღდგომის დღე დამიდგა სულ სისხლიდა შუშები,პანიკაში ჩავარდი როდესაც ჩემს თეძოებს ვუყურებდი.მარშუტკაში სულ მარტოდავრჩი 5 წამი სამყაროს მოვწყდუ სულ სხვაგან ვიყავი სიბნელეში........გარშემომყოფებიმკითხულობდნენ რამე ხომ არ დამიშავდა,მე კი მივაბიჯებდი გაოგნებული და გულაჩქარებულიუბრალოდ მივდიოდი გზასაც კი აღარ ვუყურებდი.მთელი დღე დაძაბული ვიყავი მეგობრებსროდესაც ვწერდი სიცილის ემოჯების მაგივრად დასამშვიდებელი სიტყვა მაინც რომ ეთქვათგადამივლიდა,უკვე ეჭვი მეპარება თანაგრძნობის უნარი თუ გააჩნიათ?!ყველა სტრესი ერთადმომაწვა.მეტროში მუსიკის ჩართვა და თითების კანკალი ერთი იყო.მაინც რა იციან მეგობრებმათუ რა ნაღველს იტევს გული ან რა არის მის სიღრმეში საუკუნოდ შენახული.ნუთუ არ იციან სადგადის თანაგრძნობის ზღვარი!
