You Are My Soulmate (✓)

7. BÖLÜM

Üzgünüm uzun zamandır yazamadım umarım fazla beklememişsinizdir...
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Bu ara artık sınır yapacağım 5 oy 5 yorum

(Taehyung'un ağzından)

Gözümü açtığımda hastanedeydim kolumda serum vardı

En son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım ama tek hatırladığım koştuğum ve sonrasında karanlık olmasıydı.

Beni kim buraya getirdiğini düşünüyordum ki kapının açılma sesiyle hemen yan tarafıma döndüm gelen benden kısa ve çok bitkin bir halde bir çocuktu.

"Taehyung uyanmışsın!
Ne kadar endişelendiğim hakkında hiç bir fikrin yok tabii."

O bana mı sesleniyordu iyide ben bu çocuğu tanımıyordum ki

"Sen kimsin?"

"Taehyung gerçekten şuan şaka kaldıracak bir durumda değilim"

"Ben şaka yapmıyorum beyfendi sizi tanımıyorum burda ne işiniz var?Ve beni nerden tanıyorsunuz?"

"Sen ciddi misin?"

Ona hale kayıtsız bir şekilde bakınca ciddi olduğumu anlamıştı.

"Sen ciddisin."

Bu sorusunu görmezden gelerek hale cevaplanmamış sorumun cevabını istercesine baktım"

"Ama nasıl olur beni neden hatırlamasın ki? Ben Park Jimin"

"Park Jimin maalesef hatırlayamadım siz beni tanıyorsunuz sanırsam"

"E-evet biz senle tanışıyoruz"

Tam ona nerden olduğunu soracaktım ki içeriye doktor girdi.

"Demek uyandın Taehyung kendini nasıl hissediyorsun?"

"Gayet iyi ama ben neden burdayım ve beni kim getirdi?"

"Taehyung şuan seninle kesinlikle ciddi bir şey konuşacağım"

"Evet buyrun"

"Sen küçük çaplı bir hafıza kaybı yaşıyorsun şuan şimdi neden diye soracaksındır buraya gelmeden önce başından bir darbe aldın ve ayrıca seni buraya getiren beyfendi de karşında duruyor"

"Hafıza kabı mı?"

"Evet ama dediğim gibi geçici olarak bir hafıza kaybı yaşıyacakasın"

"Bu ne kadar sürer?
Yani hafıza kaybım"

"Bu tamamen size bağlı?"

"Nasıl yani"

"Yani bu tamemen sizin ne zaman hatırlamaya başlayacağınızla alakalı bununla ilgili pek bir şey söyleyemem maalesef bu bir yıl bir ay her şey olabilir anlayacağınız"

"Anladım teşekkürler"

Az önce köşede sessizce oturan çocuk şimdi hafifçe yerinden kıpırdamıştı bu dikkatimi çekmek için yeterli olmuştu tabii ya onu tamamen unutmuşum.

"Çok üzgünüm sizi tamamen ihmal ettim beni siz getirdiğinize göre yakınımsınız"

Çocuk karışık olan saçını hafifçe biraz daha karıştırarak doğruldu gözünde biraz hayal kırıklığı vardı.

"Ben sizin arkadaşınızım aslında pek yakın değiliz ama ..."

Sözlerini birirmeden gözleri dolmuştu sanırım onun için önemli biriydim acaba nerde tanışmıştık.

"Bu ara serumun bitince çıkabilirsiniz ailenize haber verebilirsiniz"

"Ailem..."

"Telefonuzda kayıtlıdır muhtemelen"

"Ah tabii teşekkürler"

"Ben ozaman çıkıyorum eğer herhangi bir gelişme olursa bu numarayı arkadaşınıza bırakıyorum ulaşabilirsiniz"

"Anladım iyi günler"

"İyi günler"

Doktorda çıkınca odada tek kalmıştık.

"Adın Jimin'di değil mi"

"Ah evet "

"Benimle pek yakın olmadığını söylemiştin de beni eve götürmen sorun olur mu senin için?"

"Hayır tabii ki!"

Aniden çıkışına gülümsedim.
Oda bana tebessüm etmişti... Tatlı...

"Ozaman artık gidebilir miyiz?"

"Tabii ki."

Hemen üstüne hırkasını geçirip yanıma ulaştı.

"Doğru ya serum"diyip odadan çıktı.

Birkaç dakika sonra hemşire gelip serumu çıkarıp çıkmıştı.

Yanıma gelerek hırkamı uzattı. Bende beklemden giydim.

Ve sonunda çıkmıştık.

Eve vardığımızda tabii benim evim olduğunu bile bilmiyordum yalnız zevkimi sevmiştim.

O mutfakta yemek yaparken bende düşünüyordum önceki hayatımı.Ama ne kadar düşünmeye çalışsam baş ağrısından başka bir şeye neden olmamıştı.

Acaba bir hayat arkadaşım var mı varsa şimdiye kadar beni neden aramıştı ya annem babam neden beni kimse aramıyordu hiç kimse yokluğumu fark etmemiş miydi?

Az sonra yemek olmuş sofrada oturuyorduk aklımda şimdiden yüzlerce soru oluşmuştu ama bir türlü konuşup sormuyordum en son dayanamayıp sordum.

"Jimin?"

"Efendim taehyung yoksa yemeği beğenmedim mi istersen dışardan siparişte verebiliriz?"

"Hayır hayır yemek gayet güzel olmuş ben sadece bir kaç şey sormak istiyordum?"

"Hmm tabii sorabilirsin bu senin en büyük hakkın kendin hakkında bilgi almak."

"Bu kadar anlayışlı olduğun için teşekkür ederim tekrardan"

"Sorun yok elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum çalışıcam"

"Peki ilk olarak annem babam yada sevgilim yani ne bilim işte sevdiğim biri nerde yada öyle biri var mı?"

Yutkunduğunu duymuştum.O kadar zor bir soru sormamıştım

Yada sormuşmuydum ki...

Bölüm sonu
çok garip yerlerde bitiriyorum biliyorum ama cidden beynimin durduğu yerde bitiriyorum herneyse sizi öpüyorum canlar lütfen yorum yapın düşünceleriniz benim için değerli.✨

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜