Sokritus

~ 1 ~

Bu benim ilk hikayem. Hikaye korkunç veya aşk hikayesi değildir. Fantastik bir hikaye.

Sessizce olduğu yerden kalktı Belma. Gördüğü şeylere inanmalı mıydı? O inanmak istemiyordu. Belkide inanması gerekirdi? Ne yapacağını bilmediği halde peşinden gitti. Onu yanına çağıran şey beyaz biçimsiz bir yaratıktı.

" Nereye gidiyorum ? " Diye geçirdi içinden Belma, sonrada yürümeye devam etti. Burası Alis harikalar diyarı gibi bir yere benzemekteydi. İlerledi, karşısında duran beyaz biçimsiz yaratık ile arasında empati kurdu. " Ben sokritus türlerinden bir yaratığım " kendisine Böyle seslenildiğini duydu. İçinden cevap vermek istercesine
" Sokritus da nedir " dedi. Sorusuna aldığı cevabı pek beklemiyordu. " Senin gibi seçilmiş kişilerin öldükten sonra kavuştuğu yerdir " Belma'nın korkusu sokritus'un cevabından sonra daha çok şiddetlendi. " İyi ama ben ölmedim " diyebildi Belma sadece. Sokritus net ve yumuşak bir cevapla

" Yakında " dedi. Belma bunun üzerine olabilicekleri düşündü. Nasıl ölücekti? Ne zamandı? Sormak istedi tuhaf bi endişeylee " nasıl? " Sesi titrek çıkmıştı Belma'nın Sokritus sakindi. Cevap verme aşamasında iken bir anda kayboldu. " Hey neredesin " belma korkuyordu. Ağacın arkasına doğru giden Sokritusun peşine koştu ama o anda-

Gözlerini açtı Belma. Ne bu bir rüyamıydı? Olamazdı. Peki oldu diyelim. Ama kaçıncı rüyasıydı bu. Elbette rüya görüyordu. Ama bu üst üste gördükleri farklıydı. Sürekli beyaz bir yaratıkla tuhaf bir dünyanın içinde empati kurmaktan başka birşey yoktu. Bu seferde öyleydi empati kurup onunla konuşmuştu. Fakat sesini duymuyordu Belma. Birde şunu anlamıştı. Bu rüyası diğerlerine göre farklıydı hemde çok! Beyaz biçimsiz yaratık ona adını söylemişti en azından türünün adını. Böyle birşeyin rüya mı yoksa kabus mu olduğunu her saniye düşünüyordu.

Onun düşüncesi kabus görmesi üzerineydi. Belkide kabustu. Yada ondan öte birşey. Belkide Delirmişti. Çok erken olduğu için uyumak istedi kısa süre içise uykuya daldı..

Tekrar bir rüya görmeye başladı. Geldiği yer kırmızı tonlarından ibaretti. Gözü sokritusu aradı Belma'nın. Ama yoktu. Kısa zaman içinde yükseklerden uçuşarak geldi. Belma dayanamadı " hadi konuş benimle " dedi empati kurarak. İkisininde sesi çıkmıyordu. Ne yapması gerekti? Hiç bilmiyordu kız.

Belma nefes nefese kalkarak uyandı. Yine bir rüya görmüştü hayır bu kabustu Belma artık kesin olarak Delirdiğini düşünüyordu. Sürekli kendine " bir rüya sadece " diyip duruyordu. Hemen yetimhanenin mutfağına inerek bir bardak su içti. Ama bunun böyle olmayacağını anlayınca doktor Ufris'in yanına gitti. " Bayım sizinle konuşmam gerek " diyerek içeri girdi.

Olan biten herşeyi - beyaz biçimsiz yaratığı rüyalarını sanki bunun rüya değilde gerçek olduğunu - anlattı ona. Oysaki Ufris korkmuş kızı alayla dinliyordu. Anlatması bitince hekimi çağırarak " deli testi yapın " emrini verdi.

Belma sinirlenmeye başladı. Kız, bu olan şeyleri rahatlamak için anlatmıştı Deli testi yaptırması için değil !