Sithum - One Short BL - එකයි හොඳේ...
ඈත අහසේ වළාකුළු රටාවකට ඒ මේ අත ඇදිලා... සමහර වළාකුළු අතරින් මගේ ඇස් එක එක රටා හෙව්වා...
එක වෙලාවක අශ්වයෙක් , තවත් වෙලාවක මිනිහෙක් , තවත් වෙලාවකට කුරුල්ලෙක්...
ඒ අතරේ හුළඟට පිස්සුවෙන් වගේ ඒ මේ අත යන වළාකුලක්...
හදිසියේම වගේ මගේ ඇස් නැවතුනේ ඒ උමතුවෙන් වගේ දුවන වළාකුල ලඟ...
හේතුවක් නැතත් ඇතත් මං මගේ ඇස් ඒ වළාකුල එක්ක ඒ මේ අත ගෙනිච්චා...
ඒ වළාකුලත් හරියට මගේ හිත වගෙයි...
වෙලාවකට විහඟුන් අතරේ සැඟවෙනවා...
තවත් වෙලාවක පවන් අතරේ පැටලෙනවා...
මම කඳු මුදුන් අතරේ හැමදාම වාඩිවෙන බංකුවේ මගේම සිතුවිලි එක්ක තනිවුනා...
ඇත්තටම මට තියෙන්නේ මොන තරම් චංචල හිතක් ද..? ඒත් මට ඇයි..
ඇයි....
ඒ දෙන්නම මට වටින්නේ කොහොමද..?
ඇයි මට කෙනෙක් අතෑරලා අනිත් කෙනා ලගට පිම්මේ දුවන්න බැරි ඇයි...
ඒ නිසා මම තීරණය කලා දෙන්නගෙන්ම ඈත් වෙන්න...
ඔව්... මම මගෙ හදවත අතෑරලා මලකඳක් වෙන්න තීරණය කලා....
මම නිමක් නැති අහස දිහා බලාගෙනම ඉන්න ගමන් බංකුවේ වැතිරුනා....එයාලා මට සාප කරන තැනටම මම එයාලව ගෙනත් අතෑරියා...
ඊට පස්සේ මම මාවම අතෑරියා....මම කරපු දේ හරි වැරැද්ද මම දන්නවා උනත් වැරැද්දට වැරැද්ද කියලා පිළි අරන් මම මටම දඬුවම් දීගන්න කාලයක් ගියා....
************
විහඟව මට හම්බුනේ O/L Class යන කාලේ... ඒ දුඹුරු පාට ඇස්වලටයි ඒ Personality එකටයි මම එයාට මුලින්ම වැටුණේ...
හැමදාම Class එකේ best team එක අතරේ ඉන්න එයා හැම Test එකකින්ම පලවෙනියා උනා.. එයා පේපර් එක එක්ක ගිෆ්ට් එක ගන්න ඉස්සරහට යන දසුන හැමදාම මගේ හිත ඉල්ලන දසුනක් උනා....
මම ඒ දිලිසෙන ඇස්වල පිස්සෙක් බවට පත් වුනා....
හැමදාම හැංඟි හැංගි ඒ හිනාව සතුට විඳින මාව දවසක් ඒ ඇස්වලට අහුවුනා....
" සිතුම් ඔහොම ඉන්න............!"
අදත් මම එයා තව කොල්ලො දෙන්නෙක් එක්ක හිනා වෙවී කතා කර කර ඉන්නවා හැංගිලා බලාගෙන හිටියා... ඒත් ඒ කොල්ලෝ දෙන්න යනවත් එක්ක මම ආපිට හැරිලා ක්ලාස් එකට දුවද්දී ඒ සීතල අත්වලට මාව ඉක්මනින් අහුවුනා..
ඒත් මං ඒ අත ගසලා දාලා දුවන්න පටන් ගත්තේ ඇති වුන ලැජ්ජාව වගේම අපහසුතාවය දරාගන්න බැරුවයි....
