" hey. ႐ွန္တ ႐ွန္႐ွန္ေလးေရ ခဏေနပါဦး "
အေနာက္မွအေမာတေကာ ပုလင္းဖင္ေလာက္႐ွိေသာ မ်က္မွန္ႀကီးအား ပင့္ကာပင့္ကာျဖင့္ ေျပးလိုက္လာေသာ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးေၾကာင့္ ႐ွန္တေ႐ွ႕သို႔ဆက္မသြားဘဲ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"ေျဖးေျဖးလာပါ ပိုးပိုးရယ္ ေခ်ာ္ေတြလဲေနပါ့မယ္"
စကားေတာင္သူမ မွာ တန္းမေျပာႏိုင္ ေဟာဟဲဆိုက္ေနေလ၏။
"ဟီးးငါကငါ့bffေလးေတြ႕ေတာ့ အဆင္မ်ားေျပရဲ႕လား ငါေက်ာင္းမလာတဲ့ ၂ရက္အတြင္း ဘယ္သူေတြကမ်ား ဘာေတြလုပ္လဲ စိတ္ပူလြန္ၿပီး ေမးခ်င္ေဇာအားႀကီးသြားလို႔"
ေအာက္သို႔ေလွ်ာက်ခံနီးေသာ ပါဝါေတြရာေက်ာ္႐ွိသည့္ မ်က္မွန္အထူႀကီးအား လက္ျဖင့္ပင့္ကာ သြားေတြအကုန္ျပ၍ ရယ္လ်က္ေျဖလာေသာသူမေလးေခါင္းအား ဖြဖြပုတ္လိုက္သည္။
ပိုးသားလႊာ ဆိုေသာ သူမေလးက ႐ွန္တသတ္မွတ္ထားေသာတစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး။
State ေက်ာင္းမွာတည္းက ယခု second yearထိ သူမတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။က်န္တာေတြက အေပၚယံေရေပၚဆီေတြေလ...
"ငါကဘာမွမျဖစ္ဘူး ကိုေလးကေတာင္ ညေနအျပန္ေတြ လာႀကိဳေသး နင္မလာတဲ့ရက္ေတြမွ haha!စိတ္မေကာင္းဘူး ပိုးပိုးမရယ္ နင္ကိုေလးကိုေတြ႕ခ်င္ေနတာ ဒီလိုလြဲသြားရတယ္လို႔"
ရယ္လ်က္ေျပာေနေသာ ႐ွန္တအားမ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးကာ ေက်ာအား မနာေအာင္ ပိုးသား႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္။
"ေပ်ာ္ေန ေပ်ာ္ေန ဟြန္႔ငါမလာတဲ့ရက္မွ ကိုေလးကလည္း လာရတယ္လို႔"
ဘဲႏႈတ္သီးလို ႏႈတ္ခမ္းႀကီးအား ေထာ္ကာ တပ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာေနေသာ ပိုးပိုးအားၾကည့္ကာ
႐ွန္တကေတာ့ ေအာ္ရယ္ေနလ်က္။
ပိုးပိုးလို စိတ္ထားေကာင္းသူေလးကို ဘာေၾကာင့္ေက်ာင္းကလူေတြ မေပါင္းၾကလဲ ႐ွန္တစဥ္းစားမရပါ။ သူ႕ရဲ႕ပုံပန္းေၾကာင့္လို႔ေတာ့ ႐ွန္တကို မေျပာနဲ႔
ပုလင္းဖင္မ်က္မွန္ႀကီးရယ္ ခႏၶာကိုယ္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးတဲ့ ဆြယ္တာပြပြႀကီးေတြရယ္ကို စကပ္ဖားဖား႐ွည္႐ွည္ႀကီးေတြနဲ႔ မေထာ္မႏွမ္းဝတ္တတ္တာက ဘာမ်ားျပႆနာျဖစ္ေနလို႔လဲ။
