[Sozhalet' Series#1] Luha Ng Pagsisisi

PROLOGUE:

Luha Ng Pagsisisi is a stand-alone story,and this is the only book of Marcienna Yen Sandoval. It is not necessary to read the stories of the other character that will be mentioned in this book,but it's up to you if you'll look for them.

DISCLAIMER

Originally Story By: AmponNiRizal

No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the author's consent. Please obtain permission. Names, characters,places and incidents are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead ,is entirely coincidental.

Please report illegal copies.

PROLOGUE:

NAKAKAPAGOD  talaga ngayong araw, andaming activity sa eskwela. Buhay estudyante ba naman kailangan mong sundin lahat ng ipapagawa ng iyong guro para hindi bumagsak ang grado. Nasa dulo ng pulang ballpen ang iyong magandang kinabukasan.

“Macy, magsaing kana pagkatapos mong hugasan yung mga pinggan sa kusina,”bungad sa akin ni mama ng dumaan ako sa harapan niya. I rolled my eyes. Nakita niya na galing ako sa paaralan ay ako pa ang uutusan niya na magsaing at maghugas ng pinggan. Bakit hindi nalang siya mang utos sa iba o di kaya'y siya nalang ang gumawa. Ano bang ginawa niya buong araw rito sa bahay at hindi man lang niya nagawang hugasan yung mga pinggan.

Tumigil ako sa harapan ng hagdan at nagsalita ng hindi lumilingon sa kanya.“Bakit hindi ka nalang mag-hire ng katulong Ma,para may mautusan ka... .What do you think of me? A maid? May sarili kang mga kamay bakit hindi nalang ikaw ang gumawa. Maghapon ka rito sa bahay pero wala kang ginawa,may rice cooker diyan bakit hindi ka nalang magsaing at pati ang paghuhugas ng mga maruruming plato ay sa akin mo pa iaasa na ‘kita mong galing ako sa paaralan...ano ka? Donya?...”hindi ko agad natapos ang sasabihin ko ng patakbong lumapit sa akin si Mama at malakas akong sinampal sa kaliwang pisngi. Napaawang ang labi ko sa lakas ng kaniyang pagsampal sa akin. Napapikit ko ng mariin at napamura ng ilang ulit sa aking isipan.

“Demonyita kang babae ka! Habang lumalaki ka ay humahaba naman ang iyong sungay...at wala kang karapatan na pagsalitaan ako ng ganyan dahil ina mo parin ako! Ako ang nagpalaki at nag-aruga sayo,pina lamon  kita,binihisan, pinasok sa magandang paaralan,lahat ng gusto mo ay binibigay namin ng papa mo sayo tapos ganito ang igaganti mo sa akin? Ang sumbatan ako, isipin mo na kapakanan mo rin ito. Babae ka Macy, hindi naman mabigat yung mga pinapagawa ko sayo. Dapat mong matutunan ang mga gawaing bahay dahil yun ang papel na gagampanan mo bilang babae sa mundong ito...”i rolled my eyes at pagkatapos ay binalingan siya ng masamang tingin. Masakit yung sampal niya ramdam ko na namamaga ang kaliwang pisngi ko.

“Putangina mo!”pagmumura ko sa kanyang pagmumukha pagkatapos ay umakyat na sa hagdan papunta sa ikalawang palapag ng bahay. Tinawag niya ako pero hindi ko siya pinakinggan,bahala na maubos ang laway niya riyan sa kaka-tawag sa akin, as if i care about her. Isa siyang malaking salot sa buhay ko. Pakialamera,pala-utos, kailangan lahat ng kagustuhan niya ang masusunod. Wala akong kalayaan sa kanya,sana mamatay na siya dahil hindi ko naman kailangan ng ina na kagaya niya.

Nangyayari ito in the reality. Payo ko sa mga babae ay sundin niyo nalang ang mga pinapa-utos ng mga magulang niyo sa inyo kagaya ng paghuhugas ng plato, paglalaba, paglilinis ng bahay at bakuran, pagsasaing. Mga simpleng gawain lang iyan binibini,kaya huwag ng humaba ang mga nguso niyo.

Take note: Huwag niyong murahin ang mga magulang niyo lalo na ang ibang tao. Hindi iyan maganda, pinapakita niyo lang ang pagiging walang respeto niyo.

Follow the next chapter>>>