The Mission [KakaSaku]

Hoofdstuk 3

Even keek ik rond me. Kakashi was er nog niet. Ik besloot me hier om te kleden en liet mijn handdoek op de grond vallen. Maar ik schrok toen ik de deurklink hoorde en draaide me snel om. En zo stond ik oog in oog met mijn sensei. 

Ik schreeuwde het uit toen ik besefte dat Kakashi sensei mijn naakte lichaam nu van top tot teen kon zien. Snel bedekte ik mijn lichaam met mijn armen, voor zo ver dat kon. Ik zag hoe zijn ogen groter werden met wat hij hier aantrof. ''S-S-Sorry!'' stotterde hij en met een klap gooide hij de deur dicht. Ik voelde hoe rood mijn wangen waren. En even kon ik wel door de grond zakken van schaamte. Mijn sensei heeft me naakt gezien! Snel trok ik mijn nachtkleding aan. En besloot ik alle lichten uit te doen en in het tweepersoonsbed te kruipen. We sliepen ook nog eens samen in een bed, kon deze reis nog erger? Ik trok de dekens over mijn hoofd hopend dat ik snel in slaap viel.

De uren gingen voorbij en Kakashi sensei was nog nergens te bekennen. Was hij ook zo beschaamd? Ik ging rechtop in bed zitten en keek naar de grote klok die op de muur tegenover het bed hing. 1 uur 's nachts. Waar was hij? Al wou ik hem het liefst weg hebben maakte ik me toch wel zorgen. Straks heeft hij me hier achter gelaten?!

Na nog een halfuur rechtop in bed te hebben gezeten stond ik op uit bed. Ik wist dat ik op deze manier toch niet kon gaan slapen en dus besloot ik mijn sensei te zoeken. Ik trok een jas aan over mijn nachtkleedje en liep de grote gang op. Er was niemand en het de enige verlichting waren kleine sfeerlampjes die aan de muren hingen bij iedere kamerdeur. Toen ik bij de inkom aan kwam zag ik dat de vrouw aan de balie in slaap was gedonderd op haar stoel. Ik keek rond en zag mijn sensei met zijn rug naar mij toe, alleen aan een tafel zitten. Hij staarde voor zich uit. Langzaam en onzeker stapte ik op hem af. ''Kakashi?'' zei ik zachtjes, bijna fluisterend. Even leek hij geschrokken toen hij opkeek ''Sakura, wat doe jij nog zo laat op?''. Ik trok een wenkbrauw op ''Ik kan het zelfde aan jou vragen''. En even lachte hij kort. En op de een of andere manier vond ik dat wel schattig. Hij keek weer voor zich uit ''Sakura...'' zuchtte hij. ''Het spijt me, i-'' snel onderbrak ik hem ''Het is oke'' zei ik snel. ''Jij kunt er ook niks aan doen'' stelde ik hem gerust. Hoewel ik hem op dat moment het liefst een klap had gegeven wist ik nu wel dat het mijn eigen schuld was. Ik had me moeten omkleden in de badkamer want ik wist dat we op een zelfde kamer sliepen. Het bleef even stil en ik wist niet goed of ik nu gewoon terug naar de kamer zou gaan of hier bleef staan. Maar Kakashi maakte het duidelijk met toen hij op stond. ''We kunnen beter onze rust nemen, we hebben belangrijke trainingen te doen'' zei hij weer op zijn gewoonlijke rustige toon. Ik knikte. En zo liepen we terug naar onze kamer.