Na weken ons hoofd te breken over deze keuze moesten we terug naar het ziekenhuis voor deze beslissing. Wanneer we in het ziekenhuis aankwamen stond de dokter al op ons te wachten. We lieten de dokter wetend at we Simon wouden verlossen van zijn pijn en wouden laten gaan. Met tranen in onze ogen gingen we naar Simon zijn kamer om hem het nieuws te vertellen. We probeerde hem het duidelijk te maken, maar hij begreep het niet goed. Luc en ik vonden dit een zeer moeilijk moment. Simon zag er echt niet goed uit en ik vond het zo stom dat dit het laatste beeld zal zijn die ik van hem zal hebben. Het is tijd, samen liepen wachten we de dokter af die met de spuit kwam. Maar plots horen we een stevige piep uit de kamer van Simon komen. Ik liep zo snel dat ik kon naar hem toe, maar het was te laat. Hij had al van zichzelf opgegeven. Hij kon nu rusten en vredig verder leven hier boven. Mijn wereld stortte weer in, mijn kind is gestorven naast mij. Ik wist niet meer wat ik moest doen ik zakte door de grond. Ik was emotioneel helemaal kapot. Luc reed me naar huis, waar ik dan direct in mijn bed kroop en de paar dagen daarna niet meer ben uitgekomen. Ik geef het op zeg ik tegen Luc, ik wil niet meer. Ik wil niet weer een kind verliezen. Ik ga er kapot aan om telkens mijn kleine geliefdes te moeten afgeven. Ik wil nog steeds een gezin stichten, maar niet op deze manier. Ik wil het niet meer, echt niet! Meer woorden kwamen er niet meer uit mijn mond. Tranen vloeide in liters en dagen verstreken en nog steeds zat ik in het zwarte gat. Ik werd ziek van verdriet of dat dacht ik toch.
JE LEEST
Wonder
القصة القصيرةWonder is een verhaal dat gaat over een jonge vrouw die jaren probeert om een familie te stichten. Ze wordt alleen telkens opnieuw teleurgesteld door een miskraam en een ziekte. Wanneer ze op het punt staat om het op te geven gebeurd er een wonder.
