" အားးး..ဒါျဖစ္သင့္လား "
အခန္းတစ္ခုတြင္ မိန္းမလွတစ္ဦး ေဒါသထြက္
ေပါက္ကြဲေနပုံမွာ ေခြး႐ူးမႀကီး ျမင္ျမင္သမွ် လိုက္ကိုက္ေနပုံႏွင့္တူေလသည္။
"ငါ ထန္တိုင္းမိုးၿပိဳကို ရတဲ့ေန႔ မာယာမ်က္႐ွင္ နင့္ကို အျမစ္ျဖဳတ္ပစ္မယ္"
ဆံပင္မ်ား႐ႈပ္ပြကာ အက်ႌဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ လူစီေသာ္ေခတ္ သည္လူ႐ုပ္ပင္မေပါက္ေတာ့ပါ။
ေလာဘေဒါသေတြဖုံးလႊမ္းေနေသာ မ်က္လုံးက အလြန္ပင္ၾကည့္ရဆိုးေနေလသည္။
လူႀကီးမင္း ဝမ္က ဖိတ္ၾကားလို႔ သူမ ဦးခြန္ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႔ ပါတီကို တက္ခဲ့ရသည္။
ဦးခြန္လုံဆိုတာကလည္း နယ္စပ္တေၾကာမွာ မသိသူမ႐ွိသေလာက္ တ႐ုတ္နဲ႔တိုက္႐ိုက္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ကိုင္သူ။
ဒီလိုလူမ်ိဳးကို လူစီမိမိရရ ခ်ဥ္းကပ္ထား၍သာ ဒီေလာကမွာ ဝင္ထြက္ႏိုင္တာ။သူ႕အတြင္းေရးမႉးဆိုတာကလည္းနာမည္ခံသက္သက္ပါဘဲ သူ႕မွာ လူ႕စီလို အေပ်ာ္မယားငယ္ေတြ တစ္ပုံႀကီး႐ွိသည္။အခုရက္ေတြေတာ့ လူစီ့ကိုဘယ္သြားသြား ေခၚသြားသည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ လူစီ"
႐ႈပ္ပြကာ ျပန္႔ႀကဲေနေသာ ပစၥည္းမ်ားအားေ႐ွာင္ကာ လူစီထိုင္ေနရာ ကုတင္နားသို႔ေလွ်ာက္လာေသာ
ခြန္လုံ ...
အျဖဴေရာင္လက္႐ွည္အား အနည္းငယ္ပင့္ေခါက္ထား၍ ေပၚေနေသာ ေသြးေၾကာစိမ္းႏွင့္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းတို႔က ဆြဲေဆာင္မႈတစ္မ်ိဳး႐ွိလွသည္။
"ဦးလုံ...."
လူစီႏွင့္ ခြန္လုံမွာအသက္သိပ္မကြာလွပါ။ငါးႏွစ္ေလာက္ပင္ ကြာသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူစီမွာ တမင္သက္သက္ေစာက္ပိုလုပ္ကာ ျငဳတုတုႏွင့္ မူယာမာယာမ်ားၿပီး ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္းးမင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာ"
"လူစီေလ မေက်နပ္တဲ့သူ႐ွိလို႔ ေစာနကပြဲမွာေလ လူစီ့ကို သူကႏွိမ္သြားတယ္"
"ဘယ္သူက"
"မာယာမ်က္႐ွင္ဆိုတဲ့ မိန္းမေပါ့ လူစီ့ကိုေျပာဆိုသြားတာ ဦးလုံ တစ္ခုခုျပန္လုပ္ေပးပါလားဟင္"
