Ik kwam langzaam weer bij mijn bewustzijn en had het koud. Dat was ook wel logisch, want bijna al mijn kleren waren uitgetrokken en ik zat op een stenen vloer.
'Mag er een licht aan? Ik zie niks,' zei ik half bewust van wat ik zei.
'Nee dat mag niet,' zei een kille stem.
Met een schok herinnerde ik me weer wat er allemaal was gebeurd en kon ik weer helder denken.
Ik opende mijn ogen wat meer en zag toen dat mijn vriendje er ook was.
Voor de rest was Lucas er, de pestkop en nog wat andere die ik niet herkende.
Het was vrij donker en het rook muf. De vloer was van koude stenen en ook een beetje vochtig. Dus dat was niet al te prettig.
-
Wat zou er gaan gebeuren???
xxgewooneenschrijverxx
JE LEEST
Je kan het niet voor altijd verbergen | boyxboy
Truyện NgắnIk ben een vrij introvert persoon. Ik leid een gewoon leventje met school en hobby's, maar ik ben mezelf niet en dat moet veranderen. - Hoogste rankings tot nu toe: #1 in pestkoppen en weesjezelf, #8 in moeilijkheden!
