MEHMET EMİN

Mehmet Emin 1.bölüm

Güzel bir temmuz sabahı, hava nemli, nemli,  esiyor; günlerden pazar.
Havanın sıcak oluşuna aldanmayıp, en sevdiğim beyaz gömleği ve siyah pantolonumu giyindim.
Dalgalı saçlarımı düzleştirmeyi çok seviyordum, rüzgarla ahenkle dans ediyordu saçlarım sanki fön çekince.
Yine en sevdiğim yere gitmeye hazırdım, mavi huzurdu benim için, deniz huzurdu.
Bir yetmiş beş boyunda, esmer tenli, bal rengi gözlerimle beyaz gömleğe çok yakıştığımı düşünüyordum, beyaz benim rengimdi.
Kulaklığımı masadan aldığım gibi siyah beyaz ayakkabımı giyinip bağcılar meydana yürümeye başladım.
Minibüse binip bakırköy sahile gidecektim, sanırım kıyılara özlemim hiç bitmeyecekti benim.
Sonunda bağcılar meydana gelmiştim ve binecegim minibüs beni bekliyor gibiydi, minibüse bindim ücretini tahsil ettikten sonra en sevdiğim yere oturdum, şöförün sağ tarafında kalan ve yanında  açılabilen camı olan tekli koltuktu.
Kulaklığımı taktım en sevdiğim şarkının kulağımda mırıldanmasına kendimi bıraktım.
Zamanın nasıl o kadar hızlı geçtiğini fark etmemişim,  sevdiğim şarkının kulağımda sil baştan pek çok kez çalması umrumda olmamış bile.
Son durak olan bakırköy meydan durağına varınca şöför beni eliyle sarstı bir anda ilkildim bakırköy deyince anladım ki gelmiştim.
Minibüsten inip mezarlığın önünden geçtim, hemen bakırköy meydanın başında sağ tarafımda kalan bayiden bir paket sigara aldım ve sahile doğru yürümeye başladım.
Aklıma bir anda nur geldi, onu unutmuştum, insan nasıl unuturdu sevdiği kişiye günaydın mesajı atmayı, hemde baya üzmüştüm onu bir an önce gönlünü almam gerekiyordu, hemen bir mesaj attım,
Günaydın günümü aydınlatan kadın yazdım ve telefonumun ekranını kapattım.
Sahilin kokusu gelmeye başlamıştı burnuma, zaten çok yaklaşmıştım üst geçite çıktığımda görecektim masmavi denizin güzelliğini.
Seri adımlarla yürümeye devam ettikten sonra görünüyordu deniz bana, üst geçide çıkmıştım ve sahile doğru iyice yürüdüm.
Seyyar satıcı Fahri abi, yine aynı yerinde semaver çayını koymuş insanlarla ilgileniyordu, benim geldiğimi görünce, yanıma gel der gibi baş selamı verdi bende yanına gittim.
Fahri abi: yinemi sen geldin Mehmet emin
Evet abi ben geldim bir şeymi oldu?
Fahri abi yüzünü eşkiterek geç bi yerde otur dedi, normalde pamuk gibi bir adam olan fahri abi nedense bu gün çok sinirliydi, beni gördüğüne sevinmemiş gibiydi.
Fahri abiyi üç yıl önce bu sahilde tanımıştım o sıra on altı yaşındaydım benden tam 25 yaş büyük olan fahri abi hayat enerjisiyle benden daha diri duruyordu zaman geçtikçe çokta iyi anlaşmaya başladık zabıtalar gelince kaçmasına yardım ettiğim bile olmuştu çok seviyordum Fahri abiyi.
Zaman daha fazla gecmeden denizin üç metre ilerisine oturdum, artık denizle aramda sadece kayalıklar vardı.
Telefonumu elime aldım bir şarkı açtıktan sonra telefonumu kurcalamaya başladım.
Nur mesaj atmıştı, yazdığı mesaj gerçekmiydi ne oluyordu, bana istemiyorum seni yazmıştı,  bir kaç kere gözümü açıp kapattıktan sonra mesaja tekrar baktım artık dayanamıyordum, neydi sevdiğim kişilerden çektiğim? İnsan hata yaptı, diye bu olmamalıydı.
Sevdiğim deniz kenarı ilk defa bana ağır geliyordu, hıckıra hıçkıra ağlamaya başladım, bir yandan sigara içiyorum bir yandan mesajı tekrar tekrar okuyorum, dayanamıyorum, nasıl bir his bu, nasıl bir hayat ?
Birden yanıma bir çocuk oturdu ben ağlamaya devam ederken cılız bir sesle abi neden ağlıyorsun dedi ve tebessüm ettikten sonra yüzüme, sözüne devam etti
Abi hayat seni çok mu yordu?
Ufacık ellerini bana uzattı göz yaşlarımı sildi.
İsmin ney bakalım diye sordum Muhammed dedi benim ismimde Mehmet dedim ve ekledim
Evet Muhammed hayat beni çok yordu yıllarca.
On dört yıl önce başladı herşey.
Muhammed: peki ne yaşadın abi, neden yoruldun bu kadar, neden ağlıyorsun şimdi.
Çocuğu inceledim üstü başı pek pasaklıydı yanında siyah bir torbası vardı ısrarlı bakışlarla hayat hikayemi dinlemek istiyordu.
Muhammed: hadi ama abi anlat, daha beni hiç görmeyeceksin belki elimden birşey gelir.
Elinden birsey gelmeyecek, ama anlatayım Muhammed,
Hersey on dört yıl önce başladı.