Pangalawa

9 1 0
                                    

Tinulak-tulak ko siya pagkatapos niya akong dalhin sa aming kusinahan.He wanted to talk to me and the reason why he's so fast hands right after this celebration.

"You think mapapaamo mo ako ngayon...Imagine how I was feeling lonely without your existence for three fucking years!?Are you that cold and selfish?Manigas ka diyan!"-I shouted it in his stoic face.

Hinuli niya ang dal'wang kamay ko pero ayukong sa kaniya ito ibigay.I'm more angry than he think it is.My pride reached its beyond and can make him miserable.Humihikbi ako sa sobrang inis

"I'm sorry... please akin na ang kamay mo"-
Umatras ako para makapag-adjust sa kaniya at humahanda sa mga sasabihin niya.Pero 'di niya hinayaan iyon at hinawakan na lang ang magkabila kong braso.Natigil ako at siya ang lumapit para sakin

His palm scratches at the side of my left cheek.Its fingers' shadiest ended to my nape for his index wiping the tears rolling down. It was genuinely gentle and even warmer.

Natutop ko ang sarili.Pinakatitigan ko siya sa kaniyang mukha,na sa sobrang lapit ay naduduling ako.Ang tagal na noon pero hanggang ngayon nagugulat pa rin sa ganito.

"I'm so sorry...I know it wasn't easy for us dear but I swear I will not do it again.Just listen to me even more so.I really miss you.Please give me your hand"-He whispered softly.Dumausdos ang bakante niyang kamay para ipagsalikop sa akin.His hand were hard and rough as like as paper.I am stunned to speak

"I am very mad at you"-May diin ang pagkakasabi ko.He nodded in the nth times and back his eyes on me.

"I know"-

"I will not forgive you for hurting me "

His stares ripped deep inside looking for my lost soul through it.Though,he is hurting now.His dark brown eyes has it parts that were his emotions emerging around from those.The sadness,care, love and bereavement that missed.

Ganon rin ang pakiramdam ko nung ako naman ang naghihintay sa kaniya ng mag-isa noon.

"I... won't ask for more.Just let me explain."-Bumaba ang kamay niya para sa kabila ko pang kamay.My hands are too cold and his warm embedded on my skin.Not that I'm too nervous, it's the other way around.

Hindi ako papayag.

"You have to ask more,Lax.I want to understand everything we've been through.I wouldn't say yes just for the explanation."

"Yes dear...I have to ask more "-He smile a bit and sighed.

Naging magaan ang loob ko dahil sa assurance na iyan.Babawiin ko na sana ang aking kamay para makapag-usap kami ng maayos dahil kapag nasa ganito kaming dalawa ay alam ko kung ano ang tumatakbo sa isip niya.Napakadelikado
Pero hindi niya man lang binitawan ito.Umiwas siya ng tingin sakin pag angat ko ng sa akin.Kunwari pa na hindi niya napansin ang gusto kong mangyari.Dahil inabala niya ang sariling makaupo kaming dalawa.Ang isa lang yung pinakawalan na ang gusto ko dapat ay dal'wa.

I stopped him.

"My hands..."-Sabi ko

"Yes dear your hands were cold--"

"No.You're holding my hands"-

He is.

"What about it?hmm?"-Hinatak niya ako ng may pag-iingat at pinaupo roon malapit sa lamesa.My family is not here including Carol.She bid her goodbyes and come together with my cousin for night out with Yali's birthday party venue.Susunod na lang kami mamaya.Total,nandoon na rin naman ang iba pa naming kamag-anak na tutulong kina Mama.At hindi rin kami magtatagal ritong dal'wa.So less worry.

"N-nothing.Anyway,kamusta kayo ng girlfriend mo?--"

He seems stunned.Eksakto naman na nakaupo kami.Kanina ko pa hinihila ang kamay ko pero humihigpit ang pagsasalikop niya doon.

STARTS FROM NOWWhere stories live. Discover now