ALAGÜN

1.Bölüm

Merhaba! Uzun zamandır yazmak istediğim ama cesaret edemediğim bir kurguyla aranızdayım. Umarım beğenirsiniz. Bu paragrafa başladığınız tarihi yazabilirsiniz. Okuduğunuz için teşekkür ederim!

İki ruh,

İki kayıp beden,

İki farklı kader,

İki ruh avcısı.  

31 Aralık 2008

''Ala'm, hadi tombala oynayalım güzel kızım.''

''Ay oynayalım pamuğum. Sen burada bekle, ben hemen alıp geliyorum.''

Hızlıca yerimden kalkıp, pamuğumun benim için ayırdığı odama koştum. Canım pamuk, hep yanına geldiğim için canım sıkılmasın diye bana oda yapmıştı! Pembe çok tatlı bir odaydı ve annemle babamın evdeki bana yaptıkları odadan daha güzeldi.

Annem ve babam duymasın.

Bugün yılbaşıydı ve ben babaannemle yeni yıla girecektim. Annemle babam yılbaşında bile çalıştıkları için, yılbaşını hep pamuğumla geçirirdik.

Tombalayı alıp hemen salona koştum.

Huzur veren, çıtırtı seslerinin geldiği şöminenin yanında oturan babaannemin yanına oturdum. Tombalaların olduğu ufak bez torbayı ve üstünde numaraların yazdığı kartları aramıza koydum. Şöminede yanan odunları izleyen babaanneme döndüm.

''Pamuğum?''

''Efendim Ala'm?''

''Neden düşüncelisin?''

''Değilim. O da nereden çıktı?''

''Hayır, öylesin. Şömineyi izlerken gördüm. Gözlerin ağlıyordu sanki ama sular gözlerinden aşağı düşmüyordu. Bir de birkaç kez içini çektin böyle.''

Ona nasıl iç çektiğini anlatmak için ben de onun gibi iç çektim.

Küçük bir kahkaha attı.

''Aman da aman! Gözünden de hiçbir şey kaçmazmış.''

Tekrar şömineye dönüp, küçük bir kahkaha daha atıp tekrar bana döndü.

''Ayrıca, ya gözlerin doldu ya da ağlıyorsun denir. Gözlerin ağlıyor denilmez. İlahi Ala!''

''İyi de gözlerimiz ağlamazsa biz nasıl ağlayacağız? Göz yaşı gözlerden çıkmıyor mu? Önce gözlerimizin ağlaması gerekir pamuğum.''

''Haklısın.''

''Anlatmayacak mısın?"

"Neyi ?''

''Gözlerinin neden ağladığını?''

''Bazen ortada bir neden olmaz, bir şeyleri hissedersin ve gözlerinin ağlayası gelir.''

''Ne hissettin ki?''

Bakışlarını tekrar şömineye çevirip uzun bir süre sessiz kaldı.

''Ala ?''

''Efendim pamuğum?''

''Bir gün gelecek ve ben başka bir yere gideceğim tamam mı?''

''Aa! Nereye? Ben de gelmek istiyorum.''

Ela gözlerini kıstı. Bu hareketi yapınca gözünün yanındaki çizgiler daha da derinleşti.

''Yeni bir eve. Bu evde sürem dolunca başka bir eve gideceğim ve sonsuza kadar orada yaşayacağım. Ayrıca hayır gelemezsin, o evde çocuklar yaşayamaz. Ama istersen ziyaret edebilirsin.''