Stanęłam przed drzwiami majestatycznego budynku firmy Journey. Popatrzyłam się na zegarek 10:50 za dziesięć minut mam rozmowę o pracę. Byłam cała zestresowana. Nie wiedziałam jakich ludzi tam spotkam i jak mnie przyjmą. Wziełam głęboki oddech i weszłam do środka. W holu przywitała mnie jakaś kobieta.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Witaj, przyszłaś rozmawiać na temat pracy? Meghan Levis prawda?
Powiedziała uśmiechając się do mnie. Wyglądała na lekko zwariowaną i bardzo sympatyczną.
-Tak. Skąd wiesz? -Czytałam twoje CV. Bo możliwe że będziemy razem pracować jeśli szef cię przyjmie. Przepraszam że się nie przedstawiłam mam na imię Mercedes Anderson ale możesz do mnie mówić Mercy. -Mnie już znasz ale możesz mi mówić Meg. -Ok. -Mam prośbę. Zaprowadzisz mnie proszę do pomieszczenia gdzie mam rozmowę o pracę? - Oczywiście. Chodź za mną.
W czasie podróży przez korytarze dowiedziałam się że Mercedes pracuje tu od trzech lat, jej matka pochodzi z Miami a ojciec jest rodowitym hiszpanem i z tąd to imię. Ona zaś urodziła się w Nowym Yorku. Po dłuższej chwili stanęłyśmy przed drzwiami opatrzonymi tabliczką:
Paul M. Angelo Dyrektor
-To tutaj. Będziemy musiały chwilę poczekać.
Przez chwilę nie wiedziałam o co jej chodzi, gdy zorientowałam się że z pomieszczenia dobiegają podniesione głosy. Jeden na pewno kobiecy a drógi męski i dziwnie znajomy. musiałam uskoczyć przed otwieranymi z impetem drzwiami, z których wypadła jakaś blondi. Gdyby ktoś określił ją mianem wściekłej, rzekła bym że to za łagodne stwierdzenie. Posłała nam nienawistne spojrzenie i podążyła korytarzem z głową zadartą do góry.Mercy zapukała w otwarte drzwi i weszła do pomieszczenia.
-Proszę pana. Przyprowadziłam Meghan Levis na rozmowę kwalifikacyjną. -Zapraszam.
Weszłam do biura i rozglądnełam się niepewnie. Całe pomieszczenie utrzymane było w klasycznym stylu a z wielkich okien roztaczał się widok na Nowy York. Przy jednym z nich stał wysoki mężczyzna o czarnych włosach. Gdy się odwrócił w moją stronę, stanełam jak wryta. Pierwsze słowo które niemal wymsknęło się z moich ust to "cholera".
