အခန်းတစ်ခန်းတွင် ညီးသံများနှင့်ပြည့်နှက်လျက်ရှိနေသည်။
"မင်ယွန်းဂီ မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ဘာလုပ်မယ်ထင်လဲ"အဝတ်အစားများကိုချွတ်ပြီးကုတင်ပေါတွင်လူးလိမ့်နေသော ဟိုဆော့ကိုယွန်းဂီတစ်ယောက်တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေလေသည်။
"အ့ ငါမရတော့ဘူး ပေး ပေး ပေးပါတော့"
"အွန်း ဘာပေးရမှာ"
"ယွန်းဂီမင်းမယုတ်မာနဲ့"
"အဟက် ယုတ်မာတာငါမဟုတ်ဖူး မင်းအမေ"
"အွန်း"ကုတင်ပေါတွင်လူးလိမ့်နေသော ဟိုဆော့ကိုအတော်အကြာစိုက်ကြည့်ပြီး သူ့အလုပ်သူလုပ်လေသည်။ဟိုဆော့တွင်ရှိသောအဝတ်အစားများကိုတစ်ခုမကျန်တစ်လွှာချင်းချွတ်နေလေသည်။ဟိုဆော့ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ဗလာကျင်းနေတာကိုပင်သတိမထားမိပါ။တစ်ဖြည်းဖြည်း ဟိုဆော့မျက်နှာရှေ့သို့ယွန်းဂီမျက်နှာတိုးလာလေသည်။ဟိုဆော့နမ်းမယ်ဟုထင်ထားသော်လည်းထင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့ပေ။အကြည့်လွှဲပြီး အသားကုန်ဝင်လာသော မာကျောကျောအရာတစ်ခုကြောင့် ကျောကော့သွားသည်အထိပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
"အ့ နာ နာတယ် ပြန် ပြန်ထုတ်ပေး အဟင့်"
"တိတ်တိတ်နေ feelပျက်တယ်"ထိုကောင်လေးခနငြိမ်သွားသည်ကိုသတိထားမိသည်။သို့သော်သူဂရုမစိုက်ပါ သူဖြစ်ချင်တာကိုဖြစ်အောင်လုပ်ရမည့်တာဝန်သည်သူ့တာဝန်ဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်အသွင်းအထုတ်ကိုဖြေးဖြေးနှင့်ပုံမှန်လုပ်သည်။သို့သော် မျက်ရည်ဝဲလာသော အောက်ကကောင်းလေးကိုတော့သူဂရုမစိုက်နိုင်ပါ။အမှန်တိုင်းပြောရလျှင်သူဝန်ခံပါသည်။ထိုကောင်လေးလောက်လှတာထိုကောင်လေးပဲရှိတယ်။နို့နှစ်ရောင်အသားအရည် နီညိုရောင်သန်းသောမျက်လုံး နှာတံဆင်းဆင်း ရီလိုက်ရင် ပါးချိုင့်သေးသေးလေးကပါသေးတယ်။ပွင့်ချပ်ကလဲနီရဲရဲလေး။ထိုပွင့်ချပ်နီရဲရဲလေးကိုတစ်ဖက်ကချေပြီး တစ်ဖက်ကစုပ်လိုက် ကိုက်လိုက်လုပ်နေလေသည်။
"အ့"။
"daddyလို့ခေါ"
"မခေါဘူး"
YOU ARE READING
ကလဲ့စား
Fanfictionမေသူ ဒါလေးကိုပြန်ရေးပေးတာပါနော်။မေသူအရင်အကောင့်ကပျက်သွားလို့ ဒီအကောင့်နဲ့ပဲတင်ပါရစေ။မေသူကပြန်ရေးရမှာဆိုတော့စာလေးတစ်ချို့တစ်လေကွဲလွှဲမှာကြောင့်စိတ်မပျက်စေဖို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်ရှင့်။စာဖတ်သူအားလုံးကိုမေသူကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်။ ေမသူ ဒါေလးကိုျပန္ေရးေပးတာ...
