මම වෙනදා වගේම ගියා හැමදාම මට දුක හිතුනා යන තැනට. මගේ නාඩා ගාවට. ඔයා නැතුව මට හරිම පාලුයි නාඩා.
නාඩාගේ විලෝ ගහ.... නෑ අපි දෙන්නාම පොඩි කාලේ හිටවපු වීපින් විලෝ ගහ ගාවට. එයා දැන් ගොඩක් ලොකුයි. දැන් අවුරුදු දාහතරක විතර ලොකු කොල්ලෙක්නේ එයා.
විලෝ ගහේ කොලවලින් ගහ වටේටම කවර් වෙලා නිසා කෙනෙක්ට හැංගිලා ඉන්න නම් එතන කියාපු තැන්වලින් එකක්. ඒක නිසාම මට හැමෝගෙන්ම හැංගෙන්න ඕන කරන හැම වෙලාවකම වගේ මම එන්නේ එතනට.
වෙනදා වගේම මම ගහේ කොල අස්සෙන් එල්ලලා තිබුන විලෝ අත්වලින්ම හදපු පුටුවේ මම ගුලි වෙලා වාඩි වුනා.
මට පාලුයි නාඩා. ඔයාට බැරිද ආපහු මගේ ගාවට එන්න. මට ඔයාව ඕනේ. මම නිකම් තනි වෙලා වගේ හැගීමක් දැනෙනවා. බොගොශිප්තා නාඩා. නොමු නොමු බොගෝශිප්තා. මටත් බැරිද ඔයාගේ ගාවට එන්න? ප්ලීස් ඔයාගේ පොරොන්දුව මගෙන් අයින් කර ගන්න. මට ඔයා ගාවට එන්න ඕනේ
YOU ARE READING
Lie (Jikook ff)
Actionතමන්ට අවංක වෙලා කතා කියන්න ඔයා ජිවිතකාලෙට කොච්චර බොරු කියලා තියෙද? ගොඩක්... හිතා ගන්න බැරි තරමට. මම හරි නේද? ඒත් නිකමටවත් හිතලා තියෙද ඒ එක පුංචිම පුංචි බොරුවක් නිසා තමන්ගේ ජීවිතේ සම්පූර්ණයෙන්ම අනිත් පැත්ත ගැහෙයි කියලා? දැන් මගේ එකම මල්ලි වැඩිපුරම වෛ...