თავი 4

414 32 2
                                    

*მეორე დღეს*
მარი POV:
ვიღვიძებ და თავში მხოლოდ ერთი რამ მიტრიალებს.რატომ დასახლდა ბითიესი აქ და რატომ არ იქირავეს სახლი.ამიტომ ჯიმინთან მივედი საკითხავად შანსი არ გავუშვი ჯიმინთან გამოლაპარაკების.
ჯიმინის ოთახში შევედი და წამოწოლილ ჯიმინს ვხედავ რომელიც წიგნს კითხულობს.
ჯიმინი:მარი რა გინდა?
მე:ჯიმინ კითხვა მაქვს მაინც და მაინც აქ რატომ დასახლდით?
ჯიმინი:არმის გახარება გვინდოდა და თან დასვენებაც გვინდოდა
მე:აა კარგი-ამის ემდეგ ძირს ჩავედი ყველა იქ იყო და ჭამდნენ
გიო:ოჰ გაიღვიძა მძინარე მზეთუნახავმა
მე:ზდაროვა კაი მჭამელებს.ისე არ შეგერგებათ მე რომ არ დამიძახეთ
გიო:არაუავს მაინც შევჭამ
თათა:მარი საოცრება მოხდა პირდაპირ
მე:რა?
ლიზი:წიწილამ მომწერა
მე:რააოო?მომესმა
გიო:საჭირო არ არის შაკო წიწილად მოიხსენიოთ ისედაც ვიცით ვინც არის
მე:ხო ისე ეგეც სიმართლესთან ახლოსა
ლიზი:ამან რა იცოდა შაკოს წიწილად რომ მოვიხსენიებდით ?
გიო:რადა შენ და მარი რომ ჩაირთვებოდით და მე კიდე ტელეფონი რომ არ მქონდა მესმოდა თქვენი ლაპარაკი
მე:კაი და რა მოგწერა ?
ლიზი:კაი არაფერი სკოლაში და უნივერსიტეტში რატო დამსდევთო
მე:უი გამოვუჭერივართ ისე ჭკვიანია როგორ მიხვდა რომ დავსდევდით
თათა:რა მიწეროს ?
მე:რადა მეტი საქმე არ მქონდა შენზე მეზდიათქო
ლიზი:კაი
ჯიმინი:მარი უფრო და უფრო ვრწმუნდები იმაში რომ შეშლილი ხარ
გიო:აუ ეს ახლა მიხვდა მარი მთლად დალაგებული რომ არ იყო
მე:არა რა სოფელში რომ მივდიოდით რომ ვეუბნებოდით დედას და მამას ხონის საგიჟეში უნდა დაეტოვებინე
გიო:ასეთ დალაგებულ ადამიანზე მაგას როგორ ბედავ
ლიზი:მომწერა გოგო მომწერა
მე:რაო?
ლიზი:რადა ვიცი რომ მე დამსდევდთ პრობლემაა არააო და ამას მარის ნუ წააკითხებო
მე:გვიანითქო უთხარი
ლიზი:ასე თქვა მაგი მართლა ელექტროენერგიაზე სწრაფი გამხდარაო და ესეც არ წააკითხოო
მე:ახლა ვიღცისთვის შავების ჩაცმა მიგიწევთ
ნინო:კაი ჯიმინის ხათრით გაჩერდი
ჯიმინი:კაი მეც ვიტყვი ჩემი ხათრით გაჩერდი
მე:კაი😁
ჯიმინი:აქ ჩემი მეგობარი მოვა მალე ხომ შეიძლება?
მე:კი როგორ არა
ჯიმინი:ისე მასაც შაკო ქვია
მე:ლიზი ეს რომ ის იყოს
ლიზი:გაჩე არ თქვა შენ რასაც ამბობ მართლა ხდება
მე:კაი ჩუმად ვარ-ამ დროს თან ჩაის ვსვამდი და თან კაზე დააკაკუნეს
ჯიმინი:ისაა-კარები გაიღო და შაკო შემოვიდა და ჩემი ჩაი გიორგის შევასხი
გიო:კაი დავიბანდი ისედაც არ იყო ჩაით დაბანა საჭირო
მარი:არაუშავს ყროლის სუნი არ აგივა აწი,ცოტა ხნით მაინც
ლიზი:მოვკდი?
მე:აწი ვფიცავ რაიმე ასეთს არასოდეს ვიტყვი
ლიზი:რამე რო თქვა ენას ამოგაჭრი
შაკომ ლიზის რიმ შეხედა სიცილი დაიწყო...
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
არ მომასვენეთ და დავდე ეს თავი
მალე კიდევ დავდებ ახალს.მადლობა ვინც კითხულობთ

ყველა ოცნება ხდებაWhere stories live. Discover now