Until We

Prologue

Sa edad na 14 years old, ang iba kong kaibigan eh naniniwala na sa pagmamahal. Nagkakaroon na sila ng Girlfriend or Boyfriend.Inaasar na nga nila ako nabulok na raw ako sa pag-aaral, well kasi may right time naman sa pagmamahal. Alam kong mayroon na tamang panahon para sa pag-ibig at sa edad kong ito, mag-aaral muna ako siyempre.

Patapos na ang klase naming, susunduin ako ni Mama at Papa dahil didiretso raw kami sa isang dinner with their close friend. Nag-antay lang ako sa waiting shed, hanggang sa dumating na ang kotse naming.

"Lim, hows your day?" pagtatanong ni Mommy. Laging tinatanong ni Mommy kung kumusta na baa ng pag-aaral ko, kung kumusta ang araw ko siyempre magkukuwento naman ako.

"Uhm, nice as usual my friends are always mocking on me, kasi bakit daw wala akong natitipuhan eh ang dami naman dawn a girls ang naghahabol sa akin" pagkukuwento ko.

"Boys, boys, boys....Well if I'm your friend too I'll say that but I know your vision this days, you just watnt to study....my boy is still a baby, I can only call you a man if you already liked someone"

Kailangan ba talagang magkaroon ng gusto sa babae para matawag na man? Well Boy and a Man has a different capabilities and meaning. A man for me is the one who's fully responsible and open for the world circumstances.

Tumagal pa ng almost 30 minutes ang byahe naming since medyo traffic. Nagpark si Papa sa isang mansion. Well ngayon pa lamang ako nakapunta ditto. Sabi ni Papa Friend Dinner daw pero sa ;ahat ng dinner na napuntahan ko with their friends, eh sa gabn'tong tahanan lang ako hindi nakapunta pa,

The guard welcomed us like they know us very well. Pagpasok kosa Mansion ay isang babae at lalaki ang sumalubong sa'min. Sinalubong naman ito ni Mama ng yakap ang isang babae at si Papa naman at ang isang lalaki ay dumiretso sa Sofa.

"Ito na ba si Lim, Feya?" pagtatanong ng babae.

"Yes, ang laki na nga niya ngayon eh! Huling kita mo pa sa kaniya siguro noong 2 years old palang siya"

"Yes! Maybe if ditto kami nagstay noon siguro friends na sila ni Faith ko!"

"By the way, where's Faith?"

"Oh, she said wait for her daw, it will took 30 minutes, may biglaan siyang Virtual Meeting with her friends abroad"

"Oh that's great! We'll wait!"

Ang lahat ay may sari-sariling mundo. 30 minutes oa ang kailangan kong antayon para lamang makakain. Nagcellphone muna ako at nanonood ng some videos in the nternet. If it Is not a comedy, It can be a tragedy one.

"Mommy!" sigaw ng isang babae.

Lahat ng tao ay napalinga sa kaniya, maski ako. Pagbaba ng jagdan isang babaeng naka-yellow dress ang sumalubong sa amin. With her curly hair and a smiley eye, everything has a spark with her. This is the first time I experienced it. She looks like a Princess. Maybe, this sparks, this is one of the signs na sinasabi ng tropa ko once you love at first sight.