1.BÖLÜM

64 0 0
                                    

Kulağımın dibinde gümbürdeyen müziğe küfrederek abimin yanına gittim. Aylar önce yaşanan bugünün unutulması adına, şişenin dibine bakıyordu, barmenden bir tane daha bira isteyeceği anda ona engel olmanın yapacağım en doğru şey olacağını düşündüm. Bu doğru değildi, bugünün unutulması bu şekilde ve hatta hiçbir şekilde mümkün değildi. Şişenin dibi çare değildi. Rüzgar'ım... Hayatımdaki tek varlığım... Bu düşüncelerle yanında belirdim, "Hadi kalk gidiyoruz." dedim. Sanki beni anlamıyormuş gibi bön bön yüzüme baktı. Anlaşılan sarhoştu. Gözleri yaşlarla dolu bir şekilde kollarıma atıldı, "Onları özlüyorum." dedi. Benim güçlü erkeğim, "hadi gidiyoruz." diye bağırdım, aksi takdirde beni duyması güçtü. Hiçbirşey söylemeyip sadece başını sallamakla yetindi.
~~~
Gün ışığı odamı doldururken, abimin sesiyle irkilerek uyandım. Telefonla konuşuyor olmalıydı, "Lanet olsun..." Yanına gittiğimde sinirden köpürüyordu ama tuhaf yanı ise bana belli etmemek için çaba göstermesiydi. "Günaydın." dedi gülümseyerek, "Günaydın abilerin bitanesi." diyerek öptüm onu. "Bugün ne yapıyoruz?" diye sordum mutfağa doğru giderken. Salon ve mutfağımız bir aradaydı. İki katlı minik bir villada yaşıyoruz. Birde havuzumuz var fakat kullanmayı pek tercih etmeyiz, eğlenmek bizim yaşam tarzımıza uygun bir terim değil. "Altanın evine gireceğiz, güvenlik önlemleri artmış fakat bu bize engel değil." diyerek göz kırptı. Anlaşılan bu akşam yine eğlence var. Evet bizim eğlencemiz aylardır bu... Anne ve babamızın nedeni hala bulunamayan esrarengiz ölümü... Bu düşüncelerin aklıma gelmesiyle, içimden bir ürperti geçti. Canım annem, canım babam...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 12, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Kan YağmuruHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin