Verdriet van een traan (NL)

chapter one , Vrienden

Hoofdstuk 1. 

Chesternut , het rustigste en geweldloze stadje van deze eeuw. Alhoewel het volgens de regels een stad was noemden alle inwoners het nog steeds een dorpje. Buren die elkaar al jarenlang kende ,de lokale sherrif gekozen door de gemeente en zijn inwoners zelf. Het aantal criminele activiteiten stond hier al jaren op het laagste procent van de wereld. Nee niemand kon hier geloven dat ze beroofd zouden kunnen worden. Ons verhaal begint bij een van de jongste inwoners Boyd. Een slanke blonde jongenman die wij vinden in het stadspark niet ver van zijn huis vandaan. Boyd liep strompelend door het park terwijl hij probeerde zo weinig mogelijk oogcontact te maken met de mensen die om hem heenliepen. Terwijl Boyd richting de fontein in het midden van het park liep , keek hij omhoog naar de lucht. Een grote blauw paarsachtige vlek liep vanaf zijn nek tot net onder zijn rechtermondhoek. Zijn linkeroog was blauw en een grote traan liep over zijn wang heen. Boyd was die ochtend te laat thuis gekomen en kreeg van zijn vader straf, zijn vader was een gerespecteerde man in de gemeenteraad en had hoge vrienden. Boyd was een waardeloze fout die hij per ongeluk op de wereld had gezet , althans dat zei zijn vader altijd wanneer Boyd vroeg of hij iets mocht gaan doen. De avond viel , maar Boyd durfde nog niet naar huis , bang dat zijn vader nog steeds boos was op hem. Het werd steeds kouder en Boyd besloot toch langzaam richting huis te lopen. Langzaam strompelde hij de Perkure straat binnen , de straat waar Boyd was werd verlicht door grote straatlantaarns waaraan een grote gouden schild aan bevestigd zat waarop stond "Live Courageus" , dit waren de stadskreten van Chesternut in de middeleeuwen. Boyd bleef een paar minuten naar de woorden staren toen hij besloot dat het toch echt tijd werd naar binnen te gaan. Langzaam liep hij naar zijn voordeur toen hij opmerkte dat in de hoek van de voortuin een zwarte fiets stond, vader heeft bezoek dacht hij. Hij liep naar binnen en probeerde zo geruisloos mogelijk naar boven te lopen. Langzaam liep hij langs de deur van de woonkamer waar hij de stemmen van zijn vader , moeder en een onbekende man hoorde. Die zoon van jou is me toch een rare , die slentert de hele dag door de stadspark heen alsof hij geen vrienden heeft ' opperde de onbekende man. Zijn vader moest lachen , ' dat kind is waardeloos , hij heeft volgens mij geen eens vrienden , althans niemand die ik ooit gezien heb maar ik geef ze groot gelijk ! " blafte zijn vader. De twee mannen moesten om elkaar lachen , en zelfs zijn moeder moest er om grinneken. Boyd liep bedroefd naar boven , hij besefte dat zijn vader gelijk had, hij had geen vrienden. Tranen stroomde van zijn wangen af terwijl hij zijn computer aan zetten. Boyd was een fantieke gamer , daar had hij mensen die hem aardig vonden en hem goed vonden spelen. Boyd zette een schietspel en speelde een spelletje mee. Een pling klonk door zijn headset, hij had een berichtje van een speler. Hij opende het bericht van SiCKxFantastico en begon te lezen. "Hey FalconxSin wat kan jij goed spelen man ! heb je interesse in een groeps spel met een paar van mijn teammaten en jij erbij ? heb je een microfoon ? " las hij in zichzelf. Boyd glimlachte voor de eerste keer vandaag , hij was blij om te horen dat mensen hem konden waarderen. Boyd klikte op de reageer knop en begon met typen ' Hey ! bedankt zeg.. zo goed ben ik niet vind ik zelf... ja tuurlijk doe ik met jullie mee ! ik heb helaas geen microfoon.. die ..mag ik niet' reageerde hij. Nogmaals klonk een piepje, in zijn scherm stond een uitnodiging door Fantastico , die hij accepteerde. De 4 teammaten en Boyd speelde een aantal spelletjes samen , zuchtte Boyd. Wat zou ik die jongens graag willen ontmoeten, maar dat laat vader me niet toe bedacht hij zich meteen. De vier jongens stuurde Boyd een bericht waarin een vriendschapsverzoek stond, Boyd glimlachte, hij had voor het eerste vrienden. Boyd wilde net zijn computer uitzette toen de deur openvloog. Een lange tengere man met een slechte zwarte haarkapsel stond in de deuropening. ' H...hoi pap ' zei Boyd met een zenuwachtige stem. " wat hoi pap , hoelang ben jij al thuis vuile onderkruipsel , waarom kom je niet even zeggen dat je er al bent ? niet dat we je missen maar ik had graag geweten dat jij ons internet weer is moest gebruiken ' siste zijn vader. Boyd stond op en liep naar zijn bed toe hij probeerde zijn vader te negeren die dat niet accepteerde. "oh , gaan we nu stil zijn kleine man ? moet papa je helpen herinneren wat ik doe met mensen die niet naar mij luisteren ? zei hij met een glimlach. Boyd schudde zijn hoofd maar het was al te laat, vader knipte zijn riem los en pakte hem in een hand. Hij liep de kamer van Boyd in , die probeerde zichzelf te schermen toen zijn vader hem met een riem recht in zijn gezicht sloeg. ZIjn vader gooide Boyd met een harde klap tegen de kast waardoor de wereldbol die op de kast stond met een overweldigende klap op zijn hoofd terecht kwam waardoor Boyd viel. Zijn vader proestte van het lachen ' wat een mietje heb ik op de wereld gezet' riep hij. De riem kwam met een harde klap op zijn dijbeen, Boyd probeerde de pijn te onderdrukken en bleef roerloos liggen , tranen bewogen zich sierlijk over zijn wangen heen terwijl hij de volle laag van zijn vader kreeg, die na 5 minuten van slaan buiten adem weer wegliep. Boyd snikte , dat heb ik verdiend dacht hij bij zichzelf. Strompelend probeerde hij naar de badkamer te lopen en keek in de spiegel. Zijn gezicht zat onder de striemen , uit zijn verwondingen stroomde kleine beetjes bloed. Hij deed zijn shirt uit , ook daar waren de blauwe plekken op twee handen niet te tellen. Boyd wastte zijn gezicht , en liep weer naar zijn kamer, hij deed zijn deur op slot en ging op bed liggen. Waarom leef ik, dacht hij bij zichzelf.