Sensiz Ben

Yoktun!

Sustum.....!!!
Konuşulacak onca şey vardı oysa..
Ama nefesim yetmiyordu anlatmaya.
Bedenimde kalp diye bir yer vardı.!
Sürekli yara bere içinde.
Hiç saramadım.
Kanayan yerlere umudumu basmak istedim olmadı.
Geceden nefret etmek istedim mesela...!
Hayatı sevmeye çalışmak gibi yanlış bir şeydi bu da.
Kahveyi tatlı içmek istedim.
O kadar acı varken gırtlağımda..
Sigarayı bırakmak istedim sonra.
Yine ona sarıldım her güneş battığında.
Yıldızlara tutundum
Ama onlarıda sevemedim..
Kayan yıldızlarla yine bir gece yarısı sonsuz bir karanlığa girdi benliğim.
Ve ben o geceden hiç geç'emedim.
Ne sigaradan nefret ettim
Ne kahvenin "acı"sından.
Ne de gecenin karasından...!!!!