Unexpected marriage(book 1)

Chapter 1

Chapter 1

ELYSE'S POV

"UGGH!!" Hindi ko mapigilang mapadaing dahil sa sakit ng ulo ko, ano ba kasing nangyari kagabi? Nasapo ko ang aking noo dahil sa kumikirot 'yon.

Bumangon ako at lalabas sana ng silid nang maramdaman kong may natapakan akong bagay.

"What was that for?! Can't you see, I'm sleeping!" Muling humalukipkip si sandra sa kaniyang unan.

Tumingin ako sa paligid and then I saw those two more dorks. samantha is on the couch habang si moraine naman ay mahimbing na natutulog habang nasa sahig ang katawan at nakapatong sa couch ang paa.

I just scratched my head before I left them inside our bed room. I saw our shoes and it all scattered everywhere. Meron sa pinto ng cr at meron din sa lamesa. I sigh as I remove those shits.

I go to bathroom and I brushes my teeth. Naghilamos na rin ako bago lumabas.

Kinuha ko 'yong facetowel ko at ipinangpunas sa mamasa-masa kong mukha. Naghanda na muna ako ng makakain bago bumalik sa kwarto.

They are all sleeping. I came closer to them and start kicking rea and sandra's feet. Si moraine naman, hindi ko na ginising dahil kusa na s'yang bumangon at lumabas na.

"Guys, wake up. May pasok tayo." Pilit ko pa rin silang sinisipa sa paa hanggang sa bumangon na si rea. she look so mad, ang sama ng tingin n'ya sakin.

"What?" Hindi s'ya nagsalita, umakyat na lang s'ya sa kama at doon humiga. "uhh, rea, we need to attend our classes. Kapag hindi ka bumangon d'yan ay hindi tayo makakapagtapos."

she doesn't listen to me, nagtaklob lang s'ya ng unan sa kaniyang buong ulo upang hindi rin marinig ang sinasabi ko.

Tiningnan ko si sandra na kababangon lang, nauna na siyang lumabas kesa sakin.I stayed a few moments inside our bedroom dahil hindi pwedeng hindi papasok ang isa sa amin.

"SAMANTHA REA." I'm starting getting annoyed that's why I called her by her name and not by her nickname

."Okay, fine." Inaantok man ay bumangon na s'ya at nauna ng lumabas. Nagpahuli ako dahil aayusin ko pa 'yong hinigaan namin.

Matapos kong maayos 'yon ay lumabas na ako naabutan ko rin silang kumakain-- wait..."Where's Sandra?" Nagkibit balikat lang silang dalawa bilang sagot. Tanging si samantha and moreine lang ang kumakain.

"Oh, I think I know where she is." Iniwan ko sila sa dinning area at nagtungo sa sala. And then I'm right.

She's hugging the throw pillow. Kahit saan talaga makakatulog 'tong batang 'to eh.

Lumapit ako sa kaniya at inilayo ang yakap n'yang unan.

"Wake up, sleepy head." she already open she's eyes that's why a stood up.

"Kung sino ang mahuli s'ya ang maglalaba mamaya after practice and after class." Mabilis ang ginawa n'yang magbangon dahil sa sinabi ko.

I'm the one who's doing house chores, that's why pwedeng-pwede kong iutos sa kanila kung ano mang kailangan kong gawin kapag hindi sila agad sumunod. My patience is too short and they know it.

When I came back at the dinning area, tapos nang kumain 'yong dalawa. They also put their dishes at the sink. Si sandra naman ay magsisimula pa lang.

"eonnie, sabay na tayo." Pag-aaya niya sa akin kaya naman tinanguan ko lang siya bilang tugon. Umupo na rin ako sa tabi n'ya at nagsandok ng sarili kong pagkain.

"moraine, what happened to your car?" Napatingin kami ni Sandra kay samantha. Sakto naman na kalalabas lang ni moraine galing sa cr at halatang katatapos lang maligo.

Tumigil s'ya sa paglalakad habang patuloy na tinutuyo ang kaniyang buhok. "Y'll drown by alcohol last night, that's why I'm the one who drove. Tapos nahilo ako, that's why I bumped into the railings at that freakin' bridge." Saad n'ya habang patuloy sa pagkukuskos ng towel sa kaniyang buhok.

Natapos si Sandra ng pagkain at saka sumunod kila samantha na po pupunta sa grahe para tingnan 'yong kotse.

Tinapos ko ang pagkain at hinugasan ang mga pinagkainan bago maligo, mabilis lang ang ginawa kong pagkilos at naabutan ko sila samantha sa baba na nakatingin sa sirang sasakyan ni moraine.

"eonnie, sigurado ka bang wala kang nabangga?" Rinig kong tanong ni sandra ng makalapit ako sa kanila.

"Yeah, kausap ko pa nga kuya mo eh." Tumango lang s'ya sa naging sagot ni moraine.

"So, what's the plan? Anong sasakyan natin ngayon? " Ako na ang nagtanong, baka hindi kami makapasok dahil wala namang sasakayan ang bumabyahe sa village na tinatayuan ng binili naming bahay. Kanya-kanyang service ang dapat

."I already called Elle and told her what happen, she told me na ipapadrive n'ya kay Manong Raul 'yong kotse ko." Saad ni samantha kaya naman hindi na kami nagsalita pa.

Elle is her older sister, they are not that close pero alam kong hindi nila kayang tanggihan ang isa't-isa. They are siblings after all.

Mahigit kalahating oras din kami naghintay sa pagdating ng kotse ni samantha dahil may kalayuan itong village sa bahay nila. Isama mo pa ang pagiging matanda ni Manong Raul kaya hindi ito makapag patakbo ng mabilis.

"ma'am , tara na po." Nakangiting bungad ni Manong Raul ng buksan n'ya ang bintana ng hatchback ni samantha.

"Manong Raul, sa back passenger seat kayo. I'll be the one who's gonna drive." Saad ni samantha at agad naman s'yang sinunod ni Manong Raul. Kaming tatlo nila moraine ay sa back seat umupo

.Mabilis ang pagpapatakbo ni samantha, dapat lang naman. Kung hindi ay male-late kami sa kani-kaniya naming klase. Magkakaiba kami ng kurso subalit iisa ang kolehiyong pinapasukan namin. May time rin na iisa ang subject namin kaya may pagkakataong magkakasama kaming apat.

"Salamat po, ma'am." Ibinaba muna namin si Maning Raul sa bahay nila Elle bago dumiretso sa Univ.

Hindi na kami natatakot kung magagalitan ba kami ng mga prof. dahil sa pagiging huli sa klase, they always understand the reason why we're late. Nasanay na sila at hinahayaan na rin kaming apat. Nakikinabang din naman sila sa pagtanggap sa amin dahil halos paulanan sila ng pera ng nga magulang namin. Kaya kahit ata wala kaming gawin ay makakapasa pa rin kaming apat