Red Room || Steve Rogers

~21~

⚜️

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●
/15 Aralık, 2010/
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Steve elindeki alışveriş poşetlerini yorgunlukla masaya koyup Bucky'i merak ettiğinden içeri doğru adını seslendiğinde cevap almamış olması onu daha da meraklandırmıştı. Acaba duymuyor muydu?

Adımlarını evin içine, odalara doğru çevirdiğinde ilk olarak Bucky'nin odasına uğradı. Evet, Bucky buradaydı ve kulaklığının sesini son ses yaptığı için büyük ihtimalle onu duymuyordu.

"Bucky?"

Bucky bir anda kapısında fark ettiği adamla irkildi ve kulaklığını çıkarıp merakla konuştu.

"Hey.. Geldiğini duymadım. Ne zamandır oradasın?"

"Çok olmadı. Ne yapıyorsun?"

Steve adamın elindeki eski bir defteri işaret ederek odanın içine doğru ilerlediğinde Bucky defteri ona uzattı.

"Bugün Bayan Page eski 'güzel' anıları beynimde yeniden canlandırmanın iyi geleceği hakkında dinleyemediğim bir sürü şey saçmaladı. Fotoğraflar belki yardımcı olur diye düşünmüştüm-"

"Bunlar.. Gerçekten sana iyi gelebilir Bucky."

Steve elindeki defterdeki eski fotoğraflara bakıp tam olarak ne diyeceğini bilemez şekilde kendine bakan Bucky'i az da olsa ümitlendirmeye çalışırken Bucky ayağı kalkıp defteri kapattı.

"Steve izin vermeyeceğini biliyorum ama artık cidden dışarı çıkmaya ihtiyacım var."

"Buck-"

"Yaklaşık 3 aydır sadece psikolog psikolog geziyorum ve hiçbiri yardımcı olamıyor. Ev, ilaçlar ve psikologların yüzleri dışında birkaç yer görmek istiyorum.. Dışarı çıkıp en azından birkaç saatliğine yalnız dolaşmaya, temiz hava almaya ihtiyacım var."

Bucky yanında duran ahşap çalışma masasına dayanıp başını tavana çevirdiğinde sessiz kalan Steve'in birazdan vereceği cevabı az çok tahmin edebiliyordu.

Aylardır dediği gibi bu izni bile çok zor alabildiğini, Nick'i ya da Nat'i asla bu izin için ikna edemeyeceğini, dışarı çıkarsa çok 'kötü' şeyler olabileceğini söyleyecekti. O da haklıydı.. Ama... Bu durum 3 ayda bile gerçekten çok sıkmıştı.

"Tamam, bir kez daha Nat'le şartlı serbestlik için konuşurum."

Bucky beklemediği cevapla tavana bakan koyu gözlerini adama çevirip heyecanla gülümsedi.

"Gerçekten mi?!"

"Evet, gerçekten."

"Teşekkürler Steve."

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●
/20 Aralık, 2010/
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●