YARA İZLİYDİ (DEVAM EDECEK)

13. Bölüm " Gerçekler"

Canlarım canım okurlarım rica etsem artık şu kitabı okurmusunuz ya

Şu okunmama işine artık biraz kıl oldum, yani benim sabırsızlığımmı acaba dicem ama ne biliyim ya

İnsan o kadar yazıyo uğraşıyo tık olmayınca canı biraz sıkılıyo
Neyse fazla sıkmak istemiyorum bunlarla sizi

Buyrun bölüme gidelim😊

Medya; Savaş ASLAN

Yazardan

Öyle bişeydi ki, ne unutabiliyodu ne unutamıyodu, öyle bi döngüdeydiki masal hem eskiyi hem yeni hayatını aynı anda yaşıyodu,

O cehennemden kurtuldu belki ama kalıntıları hala üstünde, dışardan hiçbişeyi yok içerden berbat...

Daha küçük gören 'çocuk bu' desede o kadar büyükki, doğduğundan beridir hiç çocuk olamadı ki o herzaman büyüktü, herzaman büyük olmayı öğrenmişti yaşıtları çocukluğunu yaşarken o yetişkinliği yaşıyodu

Hayat masala öyle terstiki ne rahat bırakıyo ne seviyo ikiside yok, o kadar güzel ki güzelliği tartışmaya bile kapalı, ama gel görkü güzelliği kadar kötü bi hayatı var,,

Yusufla masal çoktan uyanmıştı da yusuf masala okula giderken eşlik ediyodu,

Masal düne göre iyiydi, bu krizler ona normaldi sadece uzun zamandır yoktu, normaldi normal olduğu kadar fazlaydı, acıydı onun için, belki fiziksel olarak acı çekmiyodu ama masal beden acısını bu zihnindekilere tercih ederdi, öyle dayanılmazdı yani

Masalla yusuf okula doğru yürüyolardı, aslında yusuf istemiyodu bugün okula falan gitmesini ama masal kafa dağıtmak istediğini söyleyip gitmek istedi, belki kalabalık ona iyi gelir diyede yusuf ses çıkarmadı, yanlız kalınca yine zihni allak bullak olucak biliyodu

Yusuf başını saa çevirip kardeşine baktı bakar bakmaz yüzü düştü, nedeni; masalın gözleri ağlamaktan şişmiş kıpkırmızı olmuştu gözlerinin altı uyumamaktan siyahlaşmıştı, uyuyamıyoduki beş dakika gözlerini kapatsa gördüğü iğrenç kabuslarla uyanıyodu bağıra çağıra

Yusuf rahatsız oluyodu bu durumdan zeyneplerin evinde olması, bi şekilde anlayacaklar korkusuyla orda kalmasını istemiyodu kardeşinin

Yusuf " Masal bak eminmisin okula gitmek istediğine?"

Masal yürüdüğü yerde elleri ceplerinde durdu, yusufta onunla birlikte durdu, masal başını yukarı kaldırıp yorulmuşçasına derin bi nefes alıp verdi, başını indirip abisine baktı

Masal " Eminim iyi gelicek, yoksa tek başıma kafayı yicem evde"

Yusuf kardeşine yaklaştı karşısına geçip masalın hırkasının ceplerinde olduğu elleri çıkartıp tuttu, tam gözlerinin içine bakarak, bi eliyle yüzünü avuçladı hayatında yapmadığı kadar narince kırmadan konuştu, şu hayattaki küçüğüne canına, bitanesine,

Yusuf " Sen nasıl istersen bitanem, sen yeterki artık iyi ol"

Masal " Sıkıldın heralde, sende haklısın, ben olsam bende bunalırdım"

Son cümlesini başını saa çevirip ağzının içinde söylediğini zanetti, yusuf net bi şekilde duydu, duyar duymazda çok üzüldü, kırıldı masala

O onun için öyle çabalarken masalın bununla sadece dalga geçmesi belli etmesede üzüyodu onu, halbuki tek derdi onun iyiliğiydi, ama biliyodu masalın kendisinden başkasına nazını yapmicağını, öncesindede hep böyle tersti

Yusuf üzülsede hiç aldırmadan koluyla masalı sarıp kendine çekti, başından bi kere sahiplenici şekilde öptü, masal belli etmesede o öpücükle aslında o kadar huzur dolduki içi, naparsa yapsın ne derse desin ona hep sahip çıkıcak hep arkasında durucağını bildiği bi abisi var