"ေသာ္ဇင္ဟိန္း မင္းထစမ္းခုထစမ္း"
"က်စ္! ကိုကိုရာကြၽန္ေတာ္မနက္၄နာရီမွအိပ္တာ
အိပ္ေရးမဝေသးဘူးဗ်ာ"
"အဲ့ဒါမင္းပါမင္း အခ်ိန္မေတာ္ထိဂိမ္းေဆာ့ၿပီး
မအိပ္တာေလ"
"မင္းဘယ္အခ်ိန္ထိဒီလိုေနမွာလဲေျပာညီညီ
က်စ္! တစ္ခန္းလုံးလည္းရႈပ္ပြနံေစာ္ေနတာပဲကြာ"
"ရႈပ္ပြနံေစာ္ေနလည္းမလာနဲ႕ဗ်ာ
ျပစ္ထားလက္စဆက္ျပစ္ထားလိုက္ေလ
ေခြးစားစားက်ီးထိုးထိုးလွည့္မၾကည့္နဲ႕"
"ဟ! မင္းကငါလ်စ္လ်ဴရႈၿပီးျပစ္ထားလိုက္လို႔
ရေလာက္ေအာင္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနေလ"
"မသိဘူးဗ်ာ ခုကြၽန္ေတာ္အိပ္ေရးပ်က္တာပဲသိတယ္
ကိုကို please! ခဏေလာက္ေလးဆက္အိပ္ပါရေစအုံးဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေရးမဝရင္ေခါင္းကိုက္တတ္တာသိရဲ႕သားနဲ႕"
"ေနာက္နာရီဝက္ပဲအိပ္ခြင့္ေပးမယ္၉နာရီထိုးတာနဲ႕ထ
ငါဒါေတြရွင္ထားခဲ့ၿပီးမနက္စာျပင္ေပးခဲ့မယ္ထစားေနာ္ ၿပီးမွေရမိုးခ်ိဳးၿပီးျပန္အိပ္ ညေန႐ုံးကျပန္လာမွဆက္ေျပာမယ္"
"သေဘာဗ်ာသေဘာ ခုေတာ့ျပန္အိပ္ၿပီ"
ဟုဆိုလ်က္ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံလ်က္ျပန္အိပ္သြားေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပြစိပြစိေရ႐ြတ္လ်က္မေနနိုင္ပဲအခန္းရွင္းေပးေနေသာေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဟာသာယာေသာမနက္ခင္းတစ္ခုဤသိုပင္အစျပဳခဲ့ၾကသည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>
လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပါတ္ခန႔္က
"ကိုကို ကိုကို႔ကိုညီညီေျပာစရာရွိလို႔"
"ဘာလဲ အသုံးစရိတ္ျပတ္သြားလိုလား
အေမငယ္တို႔ဆီကေငြမလႊဲေပးေသးလို႔လား"
"ဟာ! မဟုတ္ပါဘူး ကိုကိုရာ"
"မသိပါဘူးကြာ ကိုကို႔ညီေလးကမ်က္ႏွာငယ္နဲ႕စကားပလႅင္ေတြခံေနေတာ့ ကိုကို႔ဆီကမုန႔္ဖိုးေတာင္းရမွာရွက္ေနတာမ်ားလားလို႔"
"ဟာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေနဗ်ာ"
ရဲခနဲဖြစ်သွားသောမျက်နှာကိုချက်ချင်းပြန်ထိန်းရင်းငြင်ူချက်ထုတ်လေသည်
"ကဲ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့လဲဟုတ္တာကိုပဲေျပာ"
"ကိုကိုလုပ္ေနတာနဲ႕ေျပာမယ့္စကားကလိုရင္းမေရာက္ဘူး ကိုကိုစကားကိုျဖတ္ျဖတ္မေျပာနဲ႕ေတာ့ဒီကမနည္းအားတင္းၿပီးေျပရမွာပါဆိုေနမွ"
