გამარჯობა მე მაიკო ვარ 16 წლის ეს კი ჩემი ძმა ჯონგუკია (ქუქი) ის 18 წლის არის .
ჩვენ ადრე საქართველოში ვცხოვრობდით მაგრამ საცხოვრებლად კორეაში გადმოვედით . ენის შესწავლა ცოტა გამიჭირდა მაგრამ ამაში ჩემი კლასელი ნინი დამეხმარა ისიც ქართველია ოღონდ უფრო დიდი ხანია ცხოვრობს კორეაში და კორეული ენა უფრო კარგად იცის .
მოდი ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ .
ალბათ იცით ბევრმა თქვენგანმა როგორი ძნელია ახალ სკოლაში მისვლა არ იცი როგორ დაგხვდებიან ახალი კლასელები და მასწავლებლები .
ჩემთვის ეს ძალიან ძნელი იყო მაგრამ ჩემი ძმა საერთოდ არ ნერვიულობდა .
მოკლედ როგორც იქნა დადგა სკოლის პირველი დღე როგორც ყოველთვის ავდექი მოვწესრიგდი და დავაპირე სკოლაში წასვლა .
სახლიდან რომ გავდიოდი ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ რაღაც მავიწყდებოდა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე .
როგორც დედამ და მამამ გამაფრთხილა სახლს რომ დავკეტავდი გასაღები ჯონგუკისთვის უნდა მიმეცა .
დავკეტე კარი და ხმამაღლა დავიძახე :
მე: ჯონგუკ მოდი გასაღები გამომართვი !
ხმა არავინ გამცა
ისევ დავიყვირე
მე: ძმაო გაიგონე რაც გითხარი?
და ხმა რომ არავინ გამცა მერე მივხვდი რომ ჩემი ძმა სახლში დამრჩა .
გაისმა ტელეფონის ზარის ხმა
ეს ჯონგუკი იყო
ჯონგუკი : მაიკო უკვე სკოლაში ხარ მისული ?
მე: არა ჯერ
ჯონგუკი: სახლში ვიღაცამ ჩამკეტა კარებს ვერ ვაღებ სახლში დაბრუნდი .
მე: კარგი კარგი უკვე მოვდივარ . საინტერესოა ვინ ჩაგკეტა .
ჯონგუკი: მეც მაინტერესებს .
მე არაფერი შევიმჩნიე
მოვიტყუე რომ არაფერი არ ვიცოდი .
ბოლოს მაინც გაიგებდა ეს მე რომ გავაკეთე მაგრამ ამ ჯერად ჯობდა რომ მომეტყუებინა .
ცოტა ხანი დავიცადე კარებთან რადგან ჩემ ძმას ეფიქრა რომ ჯერ გზაში ვიყავი .
ეს თავი ასე დასრულდა .
როგორ ფიქრობთ ღირს ამ ფიკის გაგრძელებაა ?
ვაღიარებ რომ არ მეხერხება ფიკების წერა მაგრამ ჩემმა დამ დამაძალა და მის გამო დავწერე💜.
