WOLF LOVE

Adsız Bölüm 17

Uyandıgımda...Kendimi çok güçlü hissediyordum . Gözlerimin rengi de değişmişti . Ormanın derinliklerine indik Gizemle.

- Hıh korkunuzdan onuda mı dönüştürdünüz ? Wauw Gizem  , gözler yakışmış . Bakalım bugün onlardan eser kalacak mı ?

Benimle alay ediyordu .Gizem vampirliğiyle gözleri üstüne çekiyordu. Güldüm ona doğru bir adım attım . Şimdi sıra bende .

- Teşekkür ederim . Bende öyle düşünmüştüm . Ama sana hiç yakışmamış . Sanki ne bileyim özenti gibi olmuşsun .

Suratının düştüğünü gördüm. Sonra bana bakıp sırıttı.

- Dogukan  yemin ederim kız kavgalarına bayılıyorum . 

- Bak  bir daha ağzını açarsan seni boğarım.

- Tamam sustum .

Buse ile Gizemin  konuşması kıkırdamama neden olmuştu . Deli ikiside .

- Eee Buse ?

- Evet . Seni görmek isteyen biri var Dogukan . Buraya kavga etmeye gelmedik.

Beni görmek isteyen biri mi ? Kim olabilir ki ? Ah tanrım eğer annemse yandık . Sonra ormanın en karanlık köşesinden biri geldi . Gözlerime inanamıyorum !

- Nefes ! Sen ...

- Evet . Ölmüştüm . Ama Utku  sayesinde geri döndüm .

- Sen ... Çok değişmişsin ...

- Bir cadı olduğum için olabilir mi ?

Tanrım ! Ona ne olmuştu böyle ? O benim nefesim  değildi . O değildi ...

- Sen beni öldürdün . Ama olsun ya . Birazdan seni öldürünce de kutlama yapmış olacağım .

- Utku ne yaptın ona ?!

- Sanırım biraz hafızasıyla oynadım .

Gülüyordu . Şok ile karışık öfkeyle buseye  baktım. O sadece ileriye bakıyordu . Zorla yutkunuyordu . Ben ise. Onu boş verelim.

- Nefes  bak bu sen değilsin . Sen bana kıyamazsın .

- Ama sen kıydın .

İyice çirkinleşiyordu . 

- Eveet "Nefesim!

Elini kaldırdı . Ölmeye hazırdım . Çünkü kahretsin ki o haklıydı . Gözlerimi kapadım . Saçma sapan kelmiler söyledi . Birşey anlamadığım kesindi . Elini kalbime koyacaktı ..

- Orada dur Nefes !

Buse  Nefesin elini tutmuştu . Sinirden titriyordu .Utkuda gizemin  hemen arkasındaydı . Arada yine  ben kaldım . Of.

- Vay vay vay . Sevgilisinde  korurmuş küçük bey  .Büyük aşk .

- Nefes ileri gitme .

- Bunu sen mi söylüyorun Dogukan ?!

- Sen sus sütsüz çocuk !

- Ne dedin  sen ?!

Herkes birbiriyle tartışıyordu . Bebek ise benimle iletişime geçmişti. Bana güç veriyordu . Derin  derin nefes aldım . Sonra herkesin  sustuğunu gördüm .

- Gizem  içindekini dinleme !

- Dogukan  ona ne oluyor ?

- Bilmiyorum nefes  . O... hamile sanırım .

- Gizem  lütfen içindekini dinleme !

Gizem  sesi beni yatıştırıyordu . Sakinleştim . Yere yığıldım .

- Hey sen  iyi misin  ?

- İyiyim Dogukan  . Lütfen  onları gönder .

Sonrasını hatılamıyorum . Gözlerimi açtığımda yiıne tepemde Gizem  vardı .

- Yine gidip geldim değil mi ?

- Eh biraz .

Gülümsedi . Gülümsemek ona yakışıyordu . Yanıma oturdu .

- Nefesii görünce .

- Artık ondan bahsetme . O artık Nefes  değil !

- A ... Tamam üzgünüm.

Ona sarıldım . Buna ihtiyacım vardı . Sonra geri çekildim . Evet o artık sevgilimdi. Onu öptüm . Canım gizem :))